Limit

-10%

Λιανική τιμή: €25,56

Τιμή Bestseller: €23,00

Συγγραφέας: Σέτσινγκ Φρανκ

Εκδότης: Καστανιώτη

Κατηγορία: Ξένοι Συγγραφείς

ISBN: 9789600353853

Ημερομηνία έκδοσης: 29/11/2011

Αγορά

29/11

Περιγραφή

2025

Πρωτοποριακές τεχνολογίες έχουν φέρει επανάσταση στην αστροναυτική. Σε έναν λυσσαλέο αγώνα Αμερικανοί και Κινέζοι εξορύσσουν στο φεγγάρι ήλιον-3, ένα στοιχείο που υπόσχεται να λύσει όλα τα ενεργειακά προβλήματα παγκοσμίως. Παράλληλα ο ντετέκτιβ Όουεν Τζέρικο αναλαμβάνει να βρει την αντικαθεστωτική Γιόγιο, που έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Αυτό που μοιάζει με υπόθεση ρουτίνας εξελίσσεται σε ένα εφιαλτικό ανθρωποκυνηγητό, καθώς η όμορφη όσο και κουραστική Κινέζα έχει στην κατοχή της μερικά αυστηρά κρυμμένα μυστικά και η ζωή της τώρα πια κινδυνεύει. Τα ίχνη οδηγούν σε όλη την υφήλιο, και στη Σελήνη, όπου ένα γκρουπ τουριστών του διαστήματος ανακαλύπτει κάτι πραγματικά απειλητικό.

Τέσσερα χρόνια μετά την παγκόσμια επιτυχία του Σμήνους, ο Φρανκ Σέτσινγκ μεταπηδάει από τον κόσμο της θάλασσας στον κόσμο του διαστήματος για να μας ταξιδέψει σε ένα μέλλον που δεν φαντάζει ιδιαιτέρως μακρινό, με όχημα ένα μυθιστόρημα που κόβει την ανάσα.

Σελ: 1344

Λίγα λόγια για τον Συγγραφέα:

Ο Φρανκ Σέτσινγκ, γεννημένος το 1957, δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα Θάνατος και διάβολος το 1995. Μετά από άλλα τρία μυθιστορήματα κι έναν τόμο με διηγήματα, το 2004 κυκλοφόρησε το διεθνές μπεστ-σέλερ Το σμήνος (μτφρ. Στέφανος Τζαννετάτος, Εκδ. Καστανιώτη 2007) που τον έκανε διάσημο σε όλο τον κόσμο. Ακολούθησε το δοκιμιακό Ειδήσεις από ένα άγνωστο σύμπαν, βιβλίο που «σχολίαζε» το Σμήνος και βραβεύτηκε από το περιοδικό Bild der Wissenschaft ως το καλύτερο επιστημονικό βιβλίο της χρονιάς 2006 στην κατηγορία «ψυχαγωγία». Το Limit εκδόθηκε στη Γερμανία τέλη του 2009 και γνωρίζει επίσης πολύ μεγάλη επιτυχία. Ο Φρανκ Σέτσινγκ ζει και εργάζεται ως διαφημιστής στην Κολονία. Το 2002 κέρδισε το βραβείο λογοτεχνίας της Κολονίας, το 2004 το βραβείο Corine και το 2005 το Γερμανικό Βραβείο Επιστημονικής Φαντασίας. Οι συνολικές εκδόσεις των βιβλίων του, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 27 γλώσσες, κοντεύουν τα 10.000.000 αντίτυπα.

Απόσπασμα:

Κεφάλαιο 11 - ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ

Οι πόλεμοι των νεότερων χρόνων, όπως ο Πρώτος και ο Δεύτερος Παγκόσμιος, θεωρούνται με βάση το διεθνές πολεμικό δίκαιο διακρατικές συγκρούσεις, που διεξήχθησαν από τις εκάστοτε εγχώριες στρατιωτικές δυνάμεις. Αυτό οδήγησε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στην εσφαλμένη αντίληψη ότι οι στρατιώτες ήταν ανέκαθεν έμμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι έβγαζαν κάτι παραπάνω ακόμα κι όταν δεν είχαν κάποιον για να του επιτεθούν ή κάτι να υπερασπιστούν. Αδιανόητο μονάδες του Αμερικανικού Πεζικού, της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας, των Γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων ή του Γερμανικού Στρατού να διασχίζουν την ίδια τους τη χώρα λεηλατώντας και βιάζοντας. Πράγματι, η επιβολή της γενικής στράτευσης μάλλον προμήνυε το τέλος εκείνων των δυνάμεων που μέχρι τότε χαρακτήριζαν κατά κύριο λόγο τον πόλεμο. Οι Κρήτες κι οι Φιλισταίοι του βασιλιά Δαυίδ, οι Έλληνες οπλίτες στον Περσικό Στρατό, οι λεηλατούσες ορδές των Μπραμπανσόν και των Αρμανιάκ στον ύστερο Μεσαίωνα, οι Ελβετοί μισθοφόροι-ιππότες στον Τριακονταετή Πόλεμο και οι ιδιωτικοί στρατοί στην αποικιοκρατούμενη Αφρική, όλοι τους ετίθεντο στην υπηρεσία της εκάστοτε βέλτιστης προσφοράς. Πληρώνονταν για να πολεμούν κι όχι για να κατοικούν σε στρατώνες.

Τον 20ό αιώνα, με την αποχώρηση των αποικιακών δυνάμεων, πολλοί μισθοφόροι συμπαρασύρθηκαν από τη σύγχυση που προκάλεσε η ανεξαρτητοποίηση της Αφρικής, όταν οι διωγμοί και ο ξεριζωμός, τα πραξικοπήματα και οι γενοκτονίες ήταν στην ημερήσια διάταξη με τους καινούργιους, εθνικά αμφιλεγόμενους δυνάστες στην εξουσία. Επίσημα υποχρεωμένη σε μη ανάμειξη η Δύση διασφάλιζε πλέον τα συμφέροντά της με τη βοήθεια ιδιωτικών στρατών, όπως λόγου χάρη για να αντιδράσει στην καθιέρωση του κομμουνισμού στο αφρικανικό έδαφος. Οι κομμουνιστές δε λειτούργησαν διαφορετικά. Κράτη όπως η Νότιος Αφρική απέκτησαν επιπλέον ειδικές παραστρατιωτικές μονάδες σαν την Koevoet, προσφέροντας στους επαγγελματίες πολεμιστές ένα μόνιμο προσοδοφόρο επάγγελμα. Το ξεπερασμένο μοντέλο του μισθοφόρου βρήκε προφανώς καταφύγιο στο περιβάλλον των δικτατόρων και των επαναστατών.

Και τότε όλα άλλαξαν.

Με έναν αναστεναγμό της ιστορίας διαλύθηκε η Σοβιετική Αυτοκρατορία, χωρίς τυμπανοκρουσίες, κοινότοπα, ανεπιστρεπτί. Η Ανατολική Γερμανία έπαψε να υπάρχει. Με την υπαναχώρηση του Λονδίνου τέθηκε υπό αμφισβήτηση ο IRA, στο Ακρωτήριο έλαβε τέλος το απαρτχάιντ, ανακοινώθηκε η λήξη του Ψυχρού Πολέμου, Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ μείωσαν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις, πολιτικές αλλαγές στη Νότια Αμερική κατέληξαν στην απαξίωση χιλιάδων στρατιωτικών. Στρατιώτες, αστυνομικοί, εργαζόμενοι στις μυστικές υπηρεσίες, αντιστασιακοί και τρομοκράτες έχασαν παγκοσμίως τη δουλειά τους και το λόγο ύπαρξής τους. Αυτό δεν ήταν κάτι εντελώς καινούργιο. Πριν από χρόνια άνεργοι βετεράνοι από τον πόλεμο του Βιετνάμ ίδρυσαν στις ΗΠΑ ιδιωτικές στρατιωτικές υπηρεσίες και υπηρεσίες ασφαλείας, που επενέβαιναν όποτε η ίδια η Ουάσινγκτον δεν έπρεπε να φαίνεται. Για χάρη της CIA οι εταιρείες αυτές έδιωχναν μη αρεστούς ηγέτες από τα αξιώματά τους, πουλούσαν όπλα και ναρκωτικά στη μαύρη αγορά, και εντελώς συμπτωματικά αλάφρυναν τον αμυντικό προϋπολογισμό της. Τώρα όμως η αγορά κατέρρεε λόγω υπερπροσφοράς σε εκπαιδευμένους πολεμιστές, οι οποίοι στην εποχή του Νέλσον Μαντέλα και με τα ρωσο-αμερικανικά κολλητιλίκια άρχισαν να ανησυχούν για τις τελευταίες περιοχές κρίσεων που είχαν απομείνει. Δεν αρκούσαν οι εναπομείναντες δυνάστες, όσο κι αν συναγωνίζονταν στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ωστόσο η αυλαία σηκώνεται ξανά για μια καινούργια πράξη.

Εμφανίζονται ο Σαντάμ Χουσεΐν, υπερόπτης και αχόρταγος, και ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, σε ένα εθνικιστικό ντελίριο. Οι τέλειοι ανταγωνιστές μιας κατά τα άλλα φιλειρηνικής ανθρωπότητας, η οποία συμφωνεί στο άψε σβήσε να επιτρέψει και πάλι στον πόλεμο ως συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Μέσα στη σύγχυση της συμφιλίωσης δεν προνόησαν να κρατήσουν κανένα στρατιώτη για καβάτζα. Οπότε οι μισθοφόροι μπαίνουν ξανά στο παιχνίδι. Με τη νομιμοποίηση των Ηνωμένων Εθνών βελτιώνουν την αμαυρωμένη φήμη τους, βοηθούν να νικηθεί ο παράφρων του Κόλπου και το τέρας των Βαλκανίων και να διασφαλιστεί η ειρήνη, και κάποια μέρα δύο επιβατηγά τζετ πέφτουν πάνω στους Δίδυμους Πύργους, κατακαίγοντας μέσα στις φλόγες τους και τα τελευταία υπολείμματα φιλειρηνικών σκέψεων. Πασχίζοντας με ζήλο περισσό να γονατίσει τον άξονα του κακού, ο Τζωρτζ Ο. Μπους, ο μεγαλύτερος χρεοκόπος της αμερικανικής ιστορίας, επιβαρύνει τις ΗΠΑ με χιλιάδες νεκρούς φαντάρους και μια μαύρη τρύπα στον προϋπολογισμό σε μέγεθος σεληνιακού κρατήρα. Στην πράξη όλα τα συμμαχικά κράτη διαπιστώνουν κατ’ ανάγκην πόσο τρομακτικά ακριβοί είναι οι πόλεμοι και πόσο ακόμα πιο ακριβό είναι να κερδίσεις την ειρήνη, πολλώ δε μάλλον με τη χρήση τακτικών στρατών. Επειδή όμως από την άλλη δεν τίθεται πλέον θέμα ύπαρξης των πολέμων, όλες οι αποστολές, η μία μετά την άλλη, παραχωρούνται στις εταιρείες ασφαλείας, που εργάζονται αποτελεσματικά και μυστικά.

Σε ανάλογο πλαίσιο η Αφρική με τις πρώτες ύλες της αναδεικνύεται σε αρένα της παγκοσμιοποίησης. Ανοίγουν ξανά πληγές που θεωρούνταν προ πολλού θεραπευμένες, τα πετροδολάρια διχάζουν ολόκληρα έθνη, και όλοι άγονται και φέρονται από τις βαρυτικές δυνάμεις Ανατολής και Δύσης. Η Σομαλία γίνεται η πεμπτουσία του αίματος και των δακρύων. Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν στη διάρκεια του εμφυλίου στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Χωρίς καλά καλά να συνέλθει από τη διαμάχη μεταξύ κυβέρνησης και λαϊκού απελευθερωτικού στρατού, το Σουδάν παραπαίει στην κρίση του Νταρφούρ, που καταπνίγει στη δίνη του ολόκληρη την Κεντρική Αφρική. Ο δικτάτορας του Τσαντ επενδύει –με τη σιωπηρή στήριξη της Γαλλίας– εκατομμύρια εκατομμυρίων από τα κονδύλια για τα πετρέλαια σε αγορές όπλων, αποσταθεροποιώντας την περιοχή με τη σειρά του. Στην Ακτή Ελεφαντοστού τα κόμματα Βορρά και Νότου κονταροχτυπιούνται, στην πλούσια σε πετρέλαια Νότιο Νιγηρία η βία καλπάζει, Σενεγάλη, Μπραζαβίλ του Κονγκό, Μπουρούντι και Ουγκάντα καταγράφουν τεράστιες αποκλίσεις στην κλίμακα της ανθρώπινης κατάκρισης. Ακόμα και τα δήθεν σταθεροποιημένα κράτη, όπως η Κένυα, βυθίζονται προσωρινά στο χάος. Όσα ήταν να πάνε προς το καλύτερο χειροτερεύουν.

Μόνο για ανθρώπους όπως ο Γιαν Κης Φόχελαερ καλυτερεύουν.

Αρχές της χιλιετίας η δική του Mamba υποστήριξε τα ειρηνευτικά στρατεύματα της Αφρικανικής Ένωσης στο Νταρφούρ, αναχαίτισε την προσχώρηση Σουδανών αραβικής καταγωγής στο στρατόπεδο των ανταρτών και ανέλαβε κερδοφόρες αποστολές σε Κένυα και Νιγηρία. Μετά την ίδρυση της African Protection Services ο Φόχελαερ μπορεί και επεκτείνει τις δραστηριότητές του και σε άλλες περιοχές κρίσεων. Η APS στην Αφρική εξελίσσεται σε ό,τι ήταν παλαιότερα η Blackwater για το Ιράκ. Μέχρι το 2016 η συγκεκριμένη επιχειρηματική ομάδα έκανε επιπλέον όνομα στην προστασία πετρελαϊκών εγκαταστάσεων και μεταφορικών δρόμων για πρώτες ύλες, στη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων με απαγωγείς ομήρων, καθώς και στον εντοπισμό εξωτικών τοποθεσιών για δυτικούς, ασιατικούς και πολυεθνικούς ομίλους, που άρχισαν να καλοβλέπουν όλο και περισσότερο την ιδέα ιδιωτικών στρατών στην υπηρεσία των επιχειρήσεων.

Οι δουλειές όμως εξακολουθούν να μην τραβάνε, κι ο Φόχελαερ μπουχτίζει να αλλάζει συνεχώς σημαία. Μετά από χρόνια αστάθειας σε όλα τα μέτωπα λαχταρά πλέον κάτι μόνιμο και σταθερό, τη μία και μοναδική απόλυτη αποστολή.

Και η αποστολή δεν αργεί να έρθει.

«Έρχεται με τη μορφή του Κένυ Σιν», είπε ο Φόχελαερ. «Δηλαδή με τη μορφή της εταιρείας του Κένυ, η οποία μου έταζε λαγούς με πετραχήλια».

«Σιν», επανέλαβε η Γιόγιο σαν αντίλαλος. «Αυτό το όνομα δεν του ταιριάζει καθόλου».

Ο Τζέρικο ήξερε τι εννοούσε: σιν στα κινεζικά σήμαινε καρδιά.

«Ποιος κρυβόταν λοιπόν πίσω από την εταιρεία;» ρώτησε.

«Τότε ήταν ακόμα οι κινεζικές μυστικές υπηρεσίες». Ο Νοτιοαφρικανός έτριψε τους σημαδεμένους από τη ζώνη καρπούς του. «Αργότερα πάντως άρχισα να έχω τις αμφιβολίες μου».

Αφού ο Τζέρικο δέχτηκε να λύσει τον Φόχελαερ, κάθονταν τώρα μαζί στο εστιατόριο. Προηγουμένως έτρεξε στην τουαλέτα, για να ρίξει μια ματιά στο αφτί του. Ήταν φρικτό, βουτηγμένο στην πορφύρα, ρυάκια κυλούσαν στο λαιμό του, φτάνοντας ως τη λαιμόκοψη, όπου στερεοποιούνταν σχηματίζοντας κρούστα. Αιμορραγώντας, λουσμένος σε ζωμό κρέατος και με υπολείμματα από λαχανικά και ρίζες κολλημένα πάνω του, πρόσφερε ένα ελεεινό θέαμα. Μόλις ξέπλυνε το αίμα, όλα έδειχναν κιόλας λιγότερο άσχημα. Η απώλεια ενός τμήματος από το πτερύγιο του αφτιού του, λεπτού σαν καρπάτσιο, ήταν δεδομένη, για τον Βαν Γκογκ βέβαια κάτι ανάλογο δε θα αποτελούσε πρόβλημα. Ο Φόχελαερ έστειλε τη Γιόγιο στο φαρμακείο στην κουζίνα, κι εκείνη του έβαλε τελικά τον επίδεσμο – νόμισε πως ένιωσε τα δάχτυλά της να τον φροντίζουν στοργικά, ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη αποστολή της. Αν ήταν σκύλος, θα κάναμε λόγο για ελαφρύ ξύσιμο, ο Τζέρικο όμως δεν ήταν σκύλος, και προφανώς η Γιόγιο έκανε απλώς τη δουλειά της. Ο Φόχελαερ τους παρακολουθούσε και ξαφνικά φάνηκε πολύ κουρασμένος, σαν να είχε να κοιμηθεί χρόνια.

«Αν δεν ήρθατε για να με καθαρίσετε, τότε γιατί, το κέρατό μου;»

«Για να σε προειδοποιήσουμε, χαζο-μαλάκα», του εξήγησε η Γιόγιο σε φιλικό τόνο.

«Για ποιον;»

«Για εκείνους που το έχουν σκοπό».

Ο Τζέρικο βγάζει το κινητό του, προβάλλει στον τοίχο το απόσπασμα αμίλητος, και στη συνέχεια το βίντεο που έδειχνε τον Φόχελαερ στην Αφρική.

«Πού τα βρήκατε αυτά;»

«Δεν ξέρουμε. Αυτά μάς βρήκαν στο ίντερνετ, κι έκτοτε ο φίλος σου ο Κένυ προσπαθεί να μας σκοτώσει».

«Ο φίλος μου ο Κένυ». Ο Φόχελαερ παράγει έναν ήχο μεταξύ γέλιου και γρυλίσματος. «Σοβαρά τώρα, μη μου πείτε πως ήρθατε επειδή ενδιαφέρεστε για την επιβίωσή μου;»

«Όχι βέβαια. Πόσω μάλλον μετά τον κόφτη αλλαντικών».

«Μπορούσα να μαντέψω ποιος είσαι;»

«Μπορούσες να με ρωτήσεις».

«Να ρωτήσω; Είσαι με τα καλά σου; Εισέβαλες στην κουζίνα μου και μου επιτέθηκες!»

«Αφού με το όπλο σου με –»

«Για το Θεό, τι ήθελες να κάνω δηλαδή; Εσύ τι θα έκανες στη θέση μου; Με παίρνει τηλέφωνο η Νύελα και μου λέει πως δυο καραγκιόζηδες κάθονται στο εστιατόριο και το παίζουν κριτικοί γαστρονομίας».

«Είδες;» είπε η Γιόγιο θριαμβευτικά! «Σου το ’λεγα εγώ–»

«Δεν ήταν όμως αυτό το πρόβλημα, μικρή μου! Εσύ ήσουν το πρόβλημα. Αυτό που σου ξέφυγε. Εδώ δεν ξέρει κανείς για την Ισημερινή Γουινέα, η Νύελα είναι από το Καμερούν κι εγώ Νοτιοαφρικανός Μπόερ. Οι Ντόνερ δε βρέθηκαν ποτέ στην Ισημερινή Γουινέα».

Η Γιόγιο σε αμηχανία.

«Είδες τα βίντεο από την κάμερα παρακολούθησης;» θέλει να μάθει ο Τζέρικο.

«Ω, πρόσεξες την κάμερα;»

«Ντετέκτιβ είμαι».

«Φυσικά και τα είδα. Είμαι προετοιμασμένος για όλα, μικρέ. Βασικά ήλπιζα να βρω εδώ την ησυχία μου για το υπόλοιπο της ζωής μου. Καινούργια ταυτότητα, νέος τόπος κατοικίας. Όμως ο Κένυ δεν τα παρατάει. Ο μπάσταρδος δεν τα παρατάει ποτέ».

«Εννοείς ότι το κείμενο είναι δικό του;»

«Εννοώ πως πρέπει να με λύσεις άμεσα, αλλιώς μπορείς να βγάλεις άκρη μόνος σου με τα υπόλοιπα».

Έλυσε λοιπόν τον Φόχελαερ, χωρίς να το θέλει, ενώ η Γιόγιο είχε τον Νοτιοαφρικανό υπό έλεγχο. Το μόνο που έκανε εκείνος όμως ήταν να πάει δίπλα, να βάλει στο τραπέζι φοινικόκρασο, ρούμι και κόκα-κόλα και να ακούσει την ιστορία τους, κάνοντας στάχτη το ένα πουράκι μετά το άλλο.

«Τι είδους συμφωνία σού πρότεινε ο Κένυ;» Ο Τζέρικο κατέβασε ένα ποτήρι ρούμι, που νόμιζε πως το άξιζε και με το παραπάνω.

«Ένα δεύτερο πραξικόπημα τύπου Wonga τρόπον τινά».

«Καθόλου καλός οιωνός».

«Ναι, μα οι οιωνοί είχαν αλλάξει. Ο Νντόνγκο δεν ήταν ο Ομπιάνγκ, δεν ήταν ούτε κατά διάνοια το ίδιο εξασφαλισμένος. Στην πράξη όλες οι θέσεις-κλειδιά στην κυβέρνησή του ήταν πουλημένες στους Αμερικανούς και τους Βρετανούς. Μόνο που δεν μπορείς να βασίζεσαι στο χρήμα επ’ αόριστον. Είσαι διαρκώς αναγκασμένος να λαδώνεις και να ξαναλαδώνεις, αλλιώς το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Εξάλλου ο Νντόνγκο ήταν Μπούμπι. Οι Φανγκ τον ανέχονταν, επειδή οι ίδιοι εντέλει περνούσαν το ίδιο άσχημα, κι επειδή με τον Μαγιέ υπήρχε κίνδυνος τα πράγματα να χειροτερεύσουν. Η APS δρούσε τότε κατά μήκος ολόκληρης της δυτικοαφρικανικής ακτής. Στο Καμερούν προστατεύαμε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις από τους αντιστασιακούς. Στο Γιαουντέ επί τη ευκαιρία γνώρισα τη Νύελα, την πρώτη γυναίκα που ξύπνησε μέσα μου την επιθυμία να βάλω κάπως σε τάξη τη ζωή μου».

«Το Νύελα είναι το πραγματικό της όνομα;» ρώτησε η Γιόγιο.

«Είσαι τρελή;» ξεφύσηξε ο Φόχελαερ. «Κανέναν δεν τον λένε όπως τον λένε όταν κινδυνεύει η ζωή του. Τέλος πάντων, μια ωραία πρωία πηγαίνω στο γραφείο μου, και να σου ο Κένυ, που ήρθε για να μου εκθέσει τα συμφέροντα των Κινέζων». Ο Φόχελαερ ρούφηξε το πουράκι του και τυλίχτηκε σε ένα σύννεφο από καπνό. «Άλλαζε ορολογία με έναν πολύ περίεργο τρόπο, σε ό,τι αφορούσε τους εντολοδότες του. Τη μια έκανε λόγο για το Κομμουνιστικό Κόμμα, την άλλη για τις μυστικές υπηρεσίες, κι ύστερα πάλι ήταν σαν να είχε έρθει κατ’ εντολήν της κρατικής εταιρείας πετρελαίων. Όταν του ζήτησα να γίνει λίγο πιο σαφής, θέλησε να μάθει ποια ήταν κατά τη γνώμη μου η διαφορά μεταξύ κυβερνήσεων και κοινοπραξιών. Το σκέφτηκα και δεν έβρισκα καμιά διαφορά. Για την ακρίβεια δε βρήκα τίποτε για μια περίοδο άνω των σαράντα ετών».

«Ο Κένυ λοιπόν πρότεινε πραξικόπημα».

«Οι Κινέζοι ήταν ελαφρώς θυμωμένοι λόγω της αμερικανικής παρουσίας στον Κόλπο της Γουινέας. Μιλάμε βέβαια για την εποχή πριν από το ήλιον-3, όταν η περιοχή άξιζε ατόφιο χρυσάφι. Άλλωστε θεωρούσαν δικά τους όσα εκμεταλλευόταν ανέκαθεν η Ουάσινγκτον. Προσπάθησα να εξηγήσω στον Κένυ ότι είναι άλλο πράγμα να προστατεύεις κυβερνήσεις από τους αντάρτες, κι άλλο να τις ανατρέπεις. Του μίλησα για το πραξικόπημα Wonga, για τον Σάιμον Μαν, που έλειωνε εξαιτίας του στο Μπλακ Μπητς, και για τον Μαρκ Θάτσερ που γελοιοποιήθηκε τότε. Πέρασε στην αντεπίθεση, αναφερόμενος στην ανατροπή του σαουδαραβικού βασιλικού οίκου ένα χρόνο πριν, ώστε δεν πίστευα στ’ αφτιά μου. Όλοι μας είχαμε βέβαια καταλάβει ότι η Κίνα είχε στηρίξει τους Σαουδάραβες ισλαμιστές, αν όμως ήταν όντως αλήθεια τα όσα μού τσαμπουνούσε ο Κένυ, τότε το Πεκίνο στο Ριάντ δεν έβαλε απλώς ένα χεράκι, έκανε πολύ περισσότερα. Πίστεψέ με, μυρίζομαι τους αερολόγους από δέκα μίλια μακριά και με αντίθετο άνεμο. Ο Κένυ δεν ήταν τέτοιος. Έλεγε την αλήθεια, αποφάσισα λοιπόν να ακούσω με προσοχή όλα όσα είχε να μου πει».

«Θεωρώ πως ήταν σε πλήρη συμφωνία με τον Μαγιέ».

«Ήταν σε συζητήσεις. Το 2016 ο Κένυ δρούσε ακόμα στο δεύτερο σκέλος, εγώ όμως κατάλαβα αμέσως ότι ο τύπος θα εμφανιζόταν προσεχώς σε εξέχουσα θέση». Ο Φόχελαερ γέλασε σιγανά. «Όταν τον γνωρίζεις, τον θεωρείς πραγματικά καλό. Δεν είναι όμως. Όταν κάνει τον καλό, είναι πιο επικίνδυνος»,.

«Μπορείς να είσαι καλός σε αυτές τις δουλειές;»

«Ασφαλώς. Γιατί όχι;»

«Ε, να, οι μισθοφόροι για παράδειγμα». Η Γιόγιο ένωσε τις άκρες των δαχτύλων της. «Θέλω να πω, δεν είναι όλοι τους λίγο πολύ – εμ – ρατσιστές;»

Για το Θεό, Γιόγιο, σκέφτηκε ο Τζέρικο, τι είναι πάλι αυτό; Ο Φόχελαερ έστρεψε αργά το κεφάλι προς το μέρος της, βγάζοντας καπνό από τα ακρόχειλά του. Έμοιαζε με ένα μεγάλο, αχνιστό ζώο.

«Πες αυτό που έχεις να πεις».

«Koevoet. Απαρτχάιντ. Αυτά σου φτάνουν;»

«Κορίτσι μου, εγώ υπήρξα επαγγελματίας ρατσιστής, αν εννοείς εμένα. Δώσε μου λεφτά, και μισώ τους μαύρους. Δώσε μου κι άλλα λεφτά, και μισώ τους λευκούς. Οι πραγματικοί ρατσιστές είναι που χαλάνε τη δουλειά. Επί τη ευκαιρία τέτοιους τύπους βρίσκεις και στο στρατό».

«Με τη διαφορά ότι εσείς είστε εξαγοράσιμοι. Σε αντίθεση με τους κανονικούς –»

«Είμαστε εξαγοράσιμοι, ναι, είναι αλήθεια, αλλά δεν προδίδουμε κανέναν. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν είμαστε με το μέρος κανενός. Δείχνουμε πίστη μόνο στο συμβόλαιο».

«Όταν όμως εσείς –»

«Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κανένα απολύτως συμβόλαιο».

«Εγώ το βλέπω διαφορετικά».

Ο Τζέρικο τριβόταν νευρικά πάνω στην καρέκλα του. Τι δουλειά είχε η Γιόγιο να ρίξει ειδικά τώρα στον Φόχελαερ τα βέλη της αγανάκτησής της; Άνοιξε το στόμα της, και τότε μια αύρα επίγνωσης διαπέρασε τα χαρακτηριστικά της. Ξαφνικά ρούφηξε με προσήλωση την κόκα-κόλα της και ρώτησε:

«Ποιος ήρθε λοιπόν σε επαφή με ποιον; Ο Μαγιέ με τους Κινέζους; Ή το ανάποδο;»

Ο Φόχελαερ την κοίταξε με αμηχανία. Μετά ανασήκωσε τους ώμους του και κατέβασε ένα ξέχειλο ποτήρι ρούμι.

«Οι άνθρωποί σου πλησίασαν τον Μαγιέ, απ’ όσο ξέρω».

«Εννοείς οι Κινέζοι», τον διόρθωσε η Γιόγιο.

«Οι δικοί σου», επανέλαβε ο Φόχελαερ ακάθεκτος. «Ήρθαν και βρήκαν τις πόρτες ανοιχτές και τα σκυλιά δεμένα. Το θέμα βέβαια ήταν ότι ο Ομπιάνγκ είχε πέσει πολύ έξω αναφορικά με τον Μαγιέ. Ήθελε κάποιον που να μπορούσε να τον κατευθύνει από το παρασκήνιο, αλλά τα βρήκε σκούρα. Χωρίς το ήλιον-3 ο Μαγιέ θα ήταν ακόμα στο Μαλάμπο».

«Τελικά όμως κι αυτός ένα ανδρείκελο ήταν».

«Ναι, σίγουρα, αλλά των Κινέζων, ήταν ο γελωτοποιός μιας φερέγγυας παγκόσμιας δύναμης. Δεν είναι το ίδιο με το να σε χειραγωγεί ένας καρκινοπαθής πρώην δικτάτορας. Όταν μου παρουσιάστηκε ο Κένυ, είχε βολιδοσκοπήσει ήδη τον κλάδο, και θεώρησε ότι εμείς ήμασταν οι πλέον κατάλληλοι. Άκουσα λοιπόν ό,τι είχε να πει με ηρεμία – και τον απέρριψα».

«Γιατί το έκανες αυτό;» απόρησε ο Τζέρικο.

«Για να παρκάρει και λίγο το καλάμι του. Φυσικά απογοητεύτηκε. Και ανησύχησε, διότι είχε αποκαλύψει περισσότερα απ’ όσα έπρεπε. Μετά του εξήγησα πως ίσως υπήρχε κάποια πιθανότητα. Θα έπρεπε ωστόσο να μου κάνει καλύτερη προσφορά από μια ανάθεση πραξικοπήματος. Του δήλωσα πως είχα μπουχτίσει τις μάχες στα χαρακώματα, τα συνεχή παζάρια για τις αναθέσεις, κι ότι από την άλλη θα βαριόμουν του θανατά μέσα σε κάποια βίλα. Αυτό που είχα κατά νου ήταν μια ανήσυχη σύνταξη τρόπον τινά».

«Κάποιο πόστο στην κυβέρνηση του Μαγιέ. Μάλλον ασυνήθιστη επιθυμία για μισθοφόρο».

«Ο Κένυ με καταλάβαινε. Λίγες μέρες αργότερα συναντήσαμε τον Μαγιέ, που επί δύο ώρες μού κλαιγόταν για το βλαμμένο το σόι του, και για το τι είχε τάξει στον καθένα. Ήταν αδύνατον να βρεθεί θέση και για μένα! Με τσιτσίριζε με τις ώρες, κι ύστερα το γύρισε στο φιλικό, το έπαιζε καλός θείος Μαγιέ, και μου ξεφούρνισε την πρόταση».

«Σου πρότεινε λοιπόν τη θέση του διευθυντή ασφαλείας».

«Το αστείο είναι πως ήταν ιδέα του Κένυ. Είχε όμως πιπιλίσει τόσο πολύ το γέρο, ώσπου πίστεψε πως ήταν δική του. Έτσι έγινε η συμφωνία. Τα υπόλοιπα ήταν παιχνιδάκι. Φρόντισα για το σχεδιασμό και την εκτέλεση, συγκέντρωσα κομάντος, οργάνωσα όπλα και ελικόπτερα, τις συνήθεις μπούρδες, τα άλλα τα ξέρετε. Για τους Κινέζους σημασία είχε να κυλήσει αναίμακτα η υπόθεση και να μπορέσει ο Νντόνγκο να φύγει από τη χώρα σώος και αβλαβής, κι ακόμα κι αυτό το πετύχαμε».

«Πέρσι το Πεκίνο δεν ήταν και τόσο μυγιάγγιχτο».

«Πέρσι παίζονταν πολύ περισσότερα. Το 2017 επρόκειτο μόνο για μια διόρθωση του συσχετισμού δυνάμεων».

«Και καλά».

«Σώπα! Οι πάντες γνώριζαν ότι έξυπνοι δημοσιογράφοι θα έγραφαν έξυπνα άρθρα αργά ή γρήγορα. Και μόνο το γεγονός ότι αναδιανεμήθηκαν οι άδειες εξόρυξης, θέλω να πω, ο ρόλος του Πεκίνου ήταν πασίδηλος. Και λοιπόν; Ο κόσμος είναι συνηθισμένος σε αυτά, υποκινούμενες αλλαγές κυβερνήσεων. Αν υπάρχουν και νεκροί τόσο το χειρότερο. Πόσω μάλλον όταν προσπαθείς να διορθώσεις τη δημόσια εικόνα σου. Το Κόμμα δεν είχε ξεχάσει τις πανταχόθεν βολές στους Ολυμπιακούς του 2008. Γι’ αυτό και ο Οίκος των Σαούδ την γλύτωσε τόσο ανώδυνα το 2015, όταν οι ισλαμιστές κατέλαβαν το Ριάντ. Αυτός ήταν ο όρος του Πεκίνου, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την όλη ιστορία. – Τέλος πάντων, μπήκαμε λοιπόν στο Μαλάμπο, ο Μαγιέ θρόνιασε τον χοντρό πισινό του στην προεδρική καρέκλα, εγώ έστησα την EcuaSec, τη μυστική υπηρεσία της Ισημερινής Γουινέας, έβαλα να συλλάβουν κρυφά την αντιπολίτευση, κι αυτό ήταν όλο».

«Δεν ένιωσες ποτέ σου αηδία;» ρώτησε η Γιόγιο.

«Αηδία;» Ο Φόχελαερ ακούμπησε το ποτήρι στα χείλη του. «Μόνο μια φορά αηδίασα. Όταν έφαγα χαλασμένο τόνο».

Ο Τζέρικο της έριξε ένα βλέμμα ξυράφι. «Και μετά;»

«Λίγο μετά, αφότου ανεβάσαμε τον Μαγιέ στην εξουσία, ο Κένυ ανήλθε στην ιεραρχία, όπως ήταν αναμενόμενο, κι επέστρεψε με διευρυμένες αρμοδιότητες. Η Ισημερινή Γουινέα έγινε ο παιδότοπός του. Δύο φορές το μήνα περίπου στρωνόταν στο λόμπι του Paraíso, ενός ξενοδοχείου για τους εργάτες στα πετρέλαια, όπου εκείνος χαριεντιζόταν με τις πόρνες κι εγώ του έδινα αναφορά. Στο Καμερούν συμφωνήσαμε να έχω τον Μαγιέ υπό την επίβλεψή μου –»

«Αυτή ήταν λοιπόν η συμφωνία».

«Τι άλλο; Μα σας είπα, ιδέα του Κένυ ήταν. Κανένας άλλος δεν πλησίαζε τον Μαγιέ όσο εγώ. Με θεωρούσε πρόσωπο εμπιστοσύνης».

«Και συγχρόνως ήσουν και ο φρουρός του».

«Σε περίπτωση που ο χοντρός ξέφευγε από τον έλεγχό μας. Φυσικά ήμουν κι εγώ υπό παρακολούθηση. Αυτή είναι η αρχή του Κένυ, έτσι χτίζει τις διασυνδέσεις του: Οι πάντες κατασκοπεύουν τους πάντες. Εγώ όμως είχα πάντοτε περισσότερα μάτια από τους άλλους».

«Γυάλινα», κορόιδεψε η Γιόγιο.

«Με το γερό μου μάτι βλέπω περισσότερα απ’ ό,τι εσύ και με τα δυο μαζί», αποκρίθηκε ο Φόχελαερ. «Γρήγορα ανακάλυψα πού κρύβονταν οι σπιούνοι που μου είχε στείλει ο Κένυ. Η μισή EcuaSec ήταν διεφθαρμένη. Φυσικά έκανα πως δεν καταλάβαινα τίποτε. Άρχισα μάλλον κι εγώ από την πλευρά μου να παρακολουθώ τον Κένυ. Ήθελα να μάθω περισσότερα για εκείνον και τους ανθρώπους από πίσω του».

«Εγώ ξέρω μόνο ότι είναι τελείως ψυχάκιας».

«Ας πούμε ότι λατρεύει τις ακρότητες. Ανακάλυψα ότι έζησε τρία χρόνια στο Λονδίνο, σε πόστο πλάι στον Κινέζο στρατιωτικό ακόλουθο, και άλλα δύο στην Ουάσινγκτον, με κύριο αντικείμενο τη συνωμοσία. Επισήμως ανήκει στο Zhong Chan Er Bu, τη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών, δεύτερο τμήμα στο γενικό επιτελείο του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Δυστυχώς οι διασυνδέσεις μου εκεί αποδείχτηκαν ανεπαρκείς, εντούτοις γνώριζα κάνα δυο ανθρώπους στο πέμπτο γραφείο του Guojia Anquan Bu, του Υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας, που είχαν ήδη συνεργαστεί με τον Κένυ. Κατά τα λεγόμενά τους, διέθετε ιδιαίτερη αναλυτική ικανότητα και μεγάλη ψυχολογική διαίσθηση. Σημείωσαν επίσης ότι σε ζητήματα κατά παραγγελίαν σαμποτάζ και δολοφονίας λειτουργούσε κάπως – πώς να το πω, αμείλικτα».

«Με άλλα λόγια, ο φίλος μας ήταν ένας επαγγελματίας δολοφόνος».

«Αν το δεις μεμονωμένα, δε συνιστά λόγο ανησυχίας. Έκρυβε όμως και κάτι άλλο».

Ο Φόχελαερ έκανε μια παύση, για να ανάψει άλλο ένα πουράκι. Το έκανε επιδεικτικά αργά και περίπλοκα, το γύρισε από την ομιλία στα σήματα καπνού, κι αφοσιώθηκε για λίγο στην παρακολούθηση των εσωτερικών ταινιών του.

«Θεωρούσαν πως έχει κάτι το τερατώδες πάνω του», συνέχισε. «Ανάλογη αίσθηση είχα κι εγώ, χωρίς να μπορώ να πω το γιατί. Προσπάθησα λοιπόν να ερευνήσω περαιτέρω τη διαδρομή του Κένυ. Ανακάλυψα την αναμενόμενη στρατιωτική θητεία, σπουδές, εκπαίδευση πιλότου, οπλοτεχνική, όλα τελείως φυσιολογικά. Ήμουνα έτοιμος να τα παρατήσω, και τότε έπεσα πάνω σε ένα ειδικό σώμα με το όμορφο όνομα Yü Shen–»

«Καλό», είπε η Γιόγιο.

«Γιου Σσεν;» Ο Τζέρικο ζάρωσε το μέτωπο. «Μου φαίνεται γνωστό. Έχει κάποια σχέση με την αιώνια καταδίκη, ε;»

«Ο Γιου Σσεν είναι ο θεός της κόλασης», του εξήγησε η Γιόγιο. «Μια ταοϊστική φιγούρα, βασισμένη στην αρχαία κινεζική αντίληψη ότι η κόλαση είναι χωρισμένη σε δέκα βασίλεια, καθένα από τα οποία κυβερνάται από ένα βασιλιά της κόλασης, βαθιά στο εσωτερικό της γης. Ο θεός της κόλασης αποτελεί την ανώτατη βαθμίδα. Μπροστά σε αυτόν και στους δικαστές της κόλασης πρόκειται να λογοδοτήσουν οι νεκροί».

«Που σημαίνει ότι όλοι πάνε στην κόλαση;»

«Στην αρχή ναι. Ο καθένας δε ενώπιον ορισμένου δικαστηρίου, ανάλογα με τις πράξεις του. Οι καλοί ξαναστέλνονται πίσω στην επιφάνεια και ξαναγεννιούνται μέσω μιας ανώτερης μετενσάρκωσης. Οι κακοί μετενσαρκώνονται κι αυτοί, αφού εκτίσουν την ποινή τους στην κόλαση, αλλά με τη μορφή ζώου».

Ο Τζέρικο κοίταξε τον Φόχελαερ.

«Ως τι μετενσαρκώθηκε ο Κένυ Σιν;»

«Καλή ερώτηση. Ως ανθρωπόμορφο κτήνος μήπως;»

«Τότε τι ήταν στην προηγούμενη ζωή του;»

Ο Φόχελαερ κάπνιζε το πουράκι του.

«Προσπάθησα να συλλέξω πληροφορίες για τη Yü Shen. Δύσκολο εγχείρημα. Επισήμως βέβαια η μονάδα δεν υπάρχει, στην πραγματικότητα είναι καθ’ όλα συγκρίσιμη με το δικαστήριο της κόλασης. Στρατολογεί τα μέλη της από φυλακές, ψυχιατρικά ιδρύματα και κλινικές για την έρευνα του εγκεφάλου. Θα έλεγες πως είναι σε αναζήτηση του κακού. Ψάχνει ανθρώπους εξαιρετικά χαρισματικούς, η ψυχική ασθένεια των οποίων έχει περιορίσει τις αναστολές τους σε τέτοιο βαθμό, ώστε υπό κανονικές συνθήκες θα τους έκλειναν μέσα. Στη Yü Shen, από την άλλη, τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία. Όχι πως εκεί θέλουν να τους μεταμορφώσουν σε καλύτερους ανθρώπους, στόχος τους είναι μάλλον να μπορέσουν να εργαλειοποιήσουν το κακό με κάποιο τρόπο. Κάνουν διάφορα τεστ. Δε φαντάζεστε τι, πράγματα που δε θέλετε να ξέρετε. Μετά την πάροδο ενός έτους αποφασίζουν αν θα ξαναγεννηθείς ως ελεύθερος άνθρωπος, ας πούμε στο στρατό ή στις μυστικές υπηρεσίες, ή θα τελειώσεις τη ζωή σου μέσα στην κόλαση του ιδρύματος».

«Μοιάζει με στρατιά σφαγέων», είπε η Γιόγιο αηδιασμένη.

«Όχι αναγκαστικά. Ορισμένοι απόφοιτοι της Yü Shen έκαναν εκπληκτική καριέρα».

«Κι ο Κένυ;»

«Όταν τον εντόπισε η Yü Shen, έκλεινε μόλις τα δεκαπέντε του κι ήταν έγκλειστος σε ένα ίδρυμα για φρενοβλαβείς νεαρούς δράστες. Όσα προηγήθηκαν παραμένουν ως επί το πλείστον στο σκοτάδι. Προφανώς μεγάλωσε με μεγάλη ανέχεια, στις παρυφές ενός αυθαίρετου οικισμού, απ’ όπου δεν περνούσαν ούτε καν μετακινούμενοι εργάτες. Πατέρας, μάνα, δύο αδέλφια. Περισσότερες λεπτομέρειες δε γνωρίζω. Μόνο ότι μια νύχτα, σε ηλικία δέκα ετών κι ενώ όλοι κοιμούνταν, έριξε δύο μπιτόνια βενζίνη στην τσίγκινη παράγκα της οικογένειάς του. Μετά έφραξε όλες τις εξόδους διαφυγής με εμπόδια, φτιαγμένα από σκουπίδια με προσωπική εργασία εβδομάδων, τα συνέδεσε μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορεί να βγει κανείς, και τους έβαλε φωτιά».

Η Γιόγιο τον κάρφωσε με το βλέμμα.

«Και η –;»

«Απανθρακώθηκε».

«Όλη η οικογένεια;»

«Όλοι τους. Εντελώς συμπτωματικά κάποιος τρελογιατρός μυρίστηκε την υπόθεση και πήρε μαζί του τον νεαρό. Απεφάνθη ότι διέθετε εξαιρετική ευφυΐα και έκδηλη διαύγεια πνεύματος. Ο μικρός δεν αρνήθηκε τίποτε, δεν ωραιοποίησε το παραμικρό, απλώς δεν υπεισήλθε καθόλου στα αίτια της πράξης του. Επί τέσσερα χρόνια τον έκαναν μπαλάκι στους κύκλους των ειδικών, προσπαθώντας να εξιχνιάσουν τα αίτια της συμπεριφοράς του, ώσπου στο τέλος κίνησε το ενδιαφέρον της Yü Shen».

«Και τον ξαμόλησαν στον κοσμάκη;»

«Θεωρείτο υγιής».

«Υγιής;»

«Υπό την έννοια ότι είχε τον έλεγχο του εαυτού του. Δεν του έβρισκαν τίποτε. Καμιά ψυχασθένεια σαν αυτές που αναφέρουν τα βιβλία. Μόνο μια παράξενη επιθυμία για ανώτερη τάξη, μια λατρεία της συμμετρίας. Κλασικά συμπτώματα ψυχαναγκασμού, συνολικά όμως τίποτε που να τον χαρακτηρίζει παρανοϊκό. Ήταν απλώς – κακός».

Για λίγο επικράτησε στενάχωρη σιωπή. Ο Τζέρικο ανακεφαλαίωσε όσα γνώριζε για τον Σιν. Την αδυναμία του στη σκηνοθεσία, την τρομακτική του ικανότητα να διαβάζει το μυαλό των άλλων. Ο Φόχελαερ είχε δίκιο. Ο Κένυ ήταν κακός. Κι όμως είχε την αίσθηση πως αυτή ήταν μόνο η μισή αλήθεια. Η συμπεριφορά του έμοιαζε να βασίζεται ταυτόχρονα σε κάποιο σκοτεινό κώδικα, στον οποίο υπάκουε κι ένιωθε δεσμευμένος.

«Εγώ εν τω μεταξύ δεν είχα κανένα λόγο να μην εμπιστεύομαι τον Κένυ. Όλα δούλευαν ρολόι. Το Πεκίνο τήρησε τη δέσμευσή του της μη ανάμειξης, ο Μαγιέ απολάμβανε το στάτους ενός αυτόνομου ηγεμόνα. Το πετρέλαιο έρρεε έναντι χρημάτων. Μετά άρχισε η πτώση. Όλος ο κόσμος μιλούσε για το ήλιον-3, όλοι ήθελαν να πάνε στο φεγγάρι. Το ενδιαφέρον για τα ορυκτά καύσιμα έφθινε σιγά σιγά, κι ο Μαγιέ δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να το αλλάξει. Απολύτως τίποτε. Ούτε με εκτελέσεις ούτε με εκρήξεις οργής». Ο Φόχελαερ τίναξε τη στάχτη από το πουράκι του. «Λοιπόν. Στις 30 Απριλίου του 2022 με φώναξε στο γραφείο του. Μόλις μπήκα μέσα, ο Κένυ ήταν ήδη εκεί, με συνοδεία μερικούς άντρες και γυναίκες, που μας τους συνέστησε ως εκπροσώπους του κινεζικού Υπουργείου Αεροναυτικής και Αστροναυτικής».

«Ξέρω τι ήθελαν!» Η Γιόγιο χτύπησε τα δάχτυλα, όπως στο σχολικό θρανίο. «Πρότειναν να κατασκευαστεί μια εξέδρα».

Ο Τζέρικο αναστέναξε. «Άρα δεν ήταν καθόλου ιδέα του Μαγιέ».

«Όχι, δεν ήταν. Όπως ήταν φυσικό, τους ζήτησε το λόγο. Του είπαν, για να εκτοξεύσουν ένα δορυφόρο στο διάστημα. Ρώτησε τι είδους δορυφόρο. Είπαν, ε, να, ένα δορυφόρο, το είδος δεν έπαιζε ρόλο. Θέλεις ένα δορυφόρο; Έναν δικό σου ειδησεογραφικό δορυφόρο που να ανήκει στην Ισημερινή Γουινέα; Ορίστε, δικός σου. Εμάς μας ενδιαφέρει μόνο η εκτόξευση και να μη μάθει κανείς ποιος κρύβεται από πίσω».

«Γιατί όμως;» ρώτησε έκπληκτος ο Τζέρικο. «Ποιο το όφελος της εκτόξευση κινεζικών δορυφόρων από αφρικανικό έδαφος;»

«Κι εμάς αυτό μας ενδιέφερε. Η υπόθεση έχει ως εξής, είπαν: Υπάρχει μια Συνθήκη για το Διάστημα, που συνομολογήθηκε κάπου μέσα στη δεκαετία του ’60 κατόπιν πρωτοβουλίας των Ηνωμένων Εθνών και η οποία υπογράφηκε και κυρώθηκε από τα περισσότερα κράτη. Αντικείμενό της είναι το σε ποιον ανήκει το διάστημα, τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται στο διάστημα, και ποιος διατηρεί το δικαίωμα να το επιτρέπει και να το απαγορεύει. Η Συνθήκη περιλαμβάνει επίσης μια ρήτρα ανάληψης ευθύνης, η οποία ρυθμίζει το σύνολο των αξιώσεων σε περίπτωση ατυχήματος με κάποιο τεχνητό ουράνιο σώμα. Παράδειγμα: Αν πέσει μετεωρίτης στον κήπο σου και σου σκοτώσει τις κότες, τα χέρια σου είναι δεμένα. Αν όμως δεν είναι μετεωρίτης, αλλά δορυφόρος με πυρηνικό αντιδραστήρα, και δεν πέσει πάνω στις κότες σου, αλλά καταμεσής στο Βερολίνο, θα προκύψουν υλικές ζημιές σε αστρονομικά ύψη, για να μη μιλήσουμε βέβαια για τους νεκρούς και τους τραυματίες και τα ποσοστά του καρκίνου που θα εκτοξευθούν. Ποιος λοιπόν πληρώνει τη λυπητερή;»

«Οι υπεύθυνοι;»

«Σωστά. Τα κράτη, και μάλιστα σε απεριόριστο ύψος, σύμφωνα με τη συνθήκη. Αν η Γερμανία μπορέσει να αποδείξει ότι επρόκειτο για κινεζικό δορυφόρο, πρέπει να τα σκάσει η Κίνα. Καθοριστικής σημασίας είναι πάντοτε από τίνος το έδαφος εκτοξεύεται το οτιδήποτε. Όσο πιο πολύ πράμα στέλνει στο διάστημα ένα έθνος, τόσο πιο υψηλός είναι ο κίνδυνος να αναγκαστεί να πληρώσει κάποια στιγμή. Εξ ου και, όπως έλεγαν οι εκπρόσωποι, ήταν σε διαπραγματεύσεις με κράτη που θα επέτρεπαν στην Κίνα να κατασκευάσει στο δικό τους έδαφος ράμπες εκτόξευσης, πασάροντάς τες στον υπόλοιπο κόσμο ως δικό τους έργο».

«Έτσι όμως καθίστανται υπεύθυνα τα συγκεκριμένα κράτη!»

«Άνθρωποι σαν τον Μαγιέ δεν έχουν κανένα πρόβλημα να καταστρέψουν το λαό τους. Τα εκατομμύρια από τα πετρέλαια τα είχε κρυμμένα από καιρό σε ιδιωτικούς λογαριασμούς, όπως και ο προκάτοχός του Ομπιάνγκ. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν τι θα έβγαζε ο ίδιος από την όλη υπόθεση. Ανέφερε λοιπόν στον Κένυ ένα ποσό. Ήταν υπερβολικά υψηλό. Ο Μαγιέ προσπαθούσε να το παίξει χαλαρός, ενώ κάτω από το γραφείο του, το φτιαγμένο από τροπικό ξύλο, τα είχε κάνει πάνω του από τη χαρά του».

«Καλά, δεν τον παραξένεψε το όλο σκηνικό;»

«Η αποστολή ισχυριζόταν ότι το Πεκίνο συνάπτει ανάλογες συμφωνίες δήθεν προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο. Ο κίνδυνος πτώσης του δορυφόρου ήταν απειροελάχιστος, το όλο εγχείρημα ήταν πολιτικού χαρακτήρα, επρόκειτο απλώς για δοκιμή μιας νέας, πειραματικής αεριώθησης. Το μόνο που είχε να κάνει ο Μαγιέ ήταν να κομπάζει ως ο πατέρας της γουινέζικης αστροναυτικής και να εγγυηθεί ισόβια σιωπή σε ό,τι αφορούσε τους ηθικούς αυτουργούς. Σε αντάλλαγμα ήταν πρόθυμοι να του προσφέρουν δωρεάν το δορυφόρο».

«Μα τι βλάκας», διαπίστωσε η Γιόγιο.

«Για σκέψου όμως. Ισημερινή Γουινέα, η πρώτη αφρικανική χώρα με δική της αστροναυτική».

«Όταν έστηναν την εξέδρα όμως», είπε ο Τζέρικο. «Δεν έβγαζαν μάτι όλοι εκείνοι οι Κινέζοι που κυκλοφορούσαν;»

«Μα δεν ήταν έτσι. Επισήμως προκηρύχθηκε διαγωνισμός. Ο Μαγιέ ανακοίνωσε στην υφήλιο ότι ήθελε να συμμετάσχει στην αστροναυτική, προσκάλεσε ειδικούς στη χώρα, και φυσικά ήρθαν και κάποιοι Κινέζοι. Η υπόθεση ήταν τέλεια οργανωμένη. Στο τέλος δούλευαν μαζί την εξέδρα Ρώσοι, Κορεάτες, Γάλλοι και Γερμανοί, χωρίς να έχουν πάρει χαμπάρι τίνος τις εντολές εκτελούσαν».

«Και ο όμιλος Τσσεν;»

«Αα!» Ο Φόχελαερ ανασήκωσε τα φρύδια με επίγνωση. «Είστε ενημερωμένοι βλέπω. Ναι, είναι αλήθεια ότι μεγάλα τμήματα του έργου κατασκευάστηκαν από τον Τσσεν. Είχε πάντοτε μια ομάδα επιτόπου. Ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο, ούτε ένα χρόνο μετά η ράμπα είχε στηθεί, και στις 15 Απριλίου 2024 με μια μεγαλόπρεπη τελετή εκτοξεύθηκε και μπήκε σε τροχιά ο πρώτος και μοναδικός ειδησεογραφικός δορυφόρος του Μαγιέ».

«Σίγουρα θα καμάρωνε σαν το παγώνι».

«Ο Μαγιέ είχε πάθει την πλάκα του με το δορυφόρο. Είχε ένα μοντέλο μέσα στο γραφείο του, το οποίο μετακινείτο πάνω σε ράγες κατά μήκος του ταβανιού, περικυκλώνοντας το έπιπλο του γραφείου, ο ήλιος της Ισημερινής Γουινέας».

«Μόνο που δεν κράτησε για πολύ».

«Ούτε τρεις εβδομάδες. Στην αρχή έγινε προσωρινή διακοπή, μετά μπλακάουτ. Εννοείται πως τα νέα μαθεύτηκαν. Ο Μαγιέ εισέπραξε χλεύη και γέλωτες. Όχι δηλαδή πως χρειαζόταν οπωσδήποτε το δορυφόρο, μια χαρά τα κατάφερνε και προηγουμένως. Μπήκε όμως στο χορό κι ήθελε να χορέψει, και τελικά έφαγε τα μούτρα του. Έγινε ρεζίλι των σκυλιών, ακόμα και οι Μπούμπι στο Μπλακ Μπητς κυλιόντουσαν κάτω από τα γέλια μέσα στα κελιά τους. Ο Μαγιέ άφριζε από το θυμό του, και φώναξε τον Κένυ, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι είχαν άλλες έγνοιες. Το οποίο ήταν αλήθεια παρεμπιπτόντως. Κινέζοι και Αμερικανοί απειλούσαν αλλήλους με στρατιωτικά χτυπήματα, ο ένας κατηγορούσε τον άλλο ότι είχε εγκαταστήσει όπλα στο φεγγάρι. Συμβούλεψα τον Μαγιέ να κάνει πίσω, εκείνος όμως δεν ησύχαζε. Τελικά, αρχές Ιουνίου, μόλις εκτονώθηκε η Κρίση στη Σελήνη, ο Κένυ ταξίδεψε για συνομιλίες στη Μαλάμπο. Ο Μαγιέ το έπαιζε εξαγριωμένος. Απαίτησε άμεσα καινούργιο δορυφόρο – κι έπειτα διέπραξε ένα σφάλμα. Υπαινίχθηκε ότι πίσω από την εκτόξευση πρέπει να κρύβονταν πολύ περισσότερα από τη δοκιμή μιας πειραματικής αεριώθησης».

Ο Τζέρικο έσκυψε μπροστά. «Τι εννοούσε;»

Οι καπνός του Φόχελαερ ταξίδευε σε περασμένες εποχές.

«Όσα ήξερε από μένα. Αυτά που είχα ανακαλύψει. Για το όλο έργο».

«Έβαλες λοιπόν να ερευνήσουν και γι’ αυτό;»

«Φυσικά. Παρακολουθούσα την κατασκευή της ράμπας και την εκτόξευση πολύ πιο προσεχτικά απ’ όσο θα ’θελε ο Κένυ, με τρόπο όμως που να μην πάρει μυρωδιά. Ανακάλυψα λοιπόν κάτι πράγματα ασυνάρτητα. Το είπα στον Μαγιέ και τον δασκάλεψα να το κρατήσει μυστικό, αλλά ο πανηλίθιος δεν είχε τίποτε καλύτερο να κάνει από το να απειλήσει τον Κένυ».

«Πώς αντέδρασε ο Κένυ;»

«Ευγενικά. Αυτό βέβαια δε μου άρεσε καθόλου. Είπε πως ο Μαγιέ δε χρειάζεται να ανησυχεί κι ότι κάπως θα τα έβρισκαν».

«Ακούγεται σαν προαναγγελθείσα εκτέλεση».

«Έτσι μου φάνηκε κι εμένα. Πάντως το γυαλί είχε ραγίσει. Το μόνο που ίσως βοηθούσε ήταν να ανακαλύψουμε την αλήθεια στο σύνολό της, ώστε να πιέσουμε περισσότερο τον Κένυ, για να μην μπορεί απλώς να μας ξεφορτωθεί. Και όντως την ανακάλυψα. Όταν έσκασε πάλι μύτη ο Κένυ, ο Μαγιέ τον υποδέχτηκε παρουσία των σπουδαιότερων υπουργών και στρατιωτικών του. Τον φέραμε αντιμέτωπο με τα γεγονότα. Σώπαινε. Πολλή ώρα. Πάρα πολλή ώρα. Μετά ρώτησε αν είχαμε καταλάβει ότι κινδύνευαν οι ζωές μας».

«Η αρχή του τέλους».

«Όχι αναγκαστικά. Έδειξε ότι μας έπαιρνε στα σοβαρά. Ότι ήθελε να το διαπραγματευτούμε». Ο Φόχελαερ γέλασε χωρίς χαρά. «Ο Μαγιέ όμως τα θαλάσσωσε και πάλι, απαιτώντας ασύλληπτα ποσά, με άλλα λόγια τού ζητούσε να γονατίσει μπροστά του. Ο Κένυ δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Έταζε στον Μαγιέ λαγούς με πετραχήλια. Πραγματικά έδινε την εντύπωση πως δεν επιθυμούσε όξυνση, όμως η αλαζονεία του Μαγιέ δεν είχε όριο. Στο τέλος άρχισε να ουρλιάζει ότι ο κόσμος θα μάθει τα πάντα. Ο Κένυ σηκώθηκε όρθιος, κοντοστάθηκε. Ύστερα έσκασε ένα πλατύ χαμόγελο, λέγοντας Εντάξει, παραδίνομαι. Θα έχεις όσα ποθείς, μεγάλε δικτάτορα, δώσε μου δύο εβδομάδες. Το είπε κι έφυγε».

Ο Φόχελαερ ακολούθησε με το βλέμμα τον καπνό από το πουράκι του.

«Εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι ο Μαγιέ είχε υπογράψει τη θανατική μας καταδίκη. Ο ίδιος μπορεί να βαυκαλιζόταν με την πεποίθηση πως βγήκε νικητής, ήταν όμως νεκρός. Δεν μπήκα στον κόπο να τον πείσω για το αντίθετο, παρά πήγα σπίτι και πακετάραμε τις βαλίτσες. Πάντοτε έχω πρόχειρες διάφορες ταυτότητες, και ούτως ή άλλως κάποιο σχέδιο διαφυγής. Το άλλο πρωί εξαφανιστήκαμε από την Ισημερινή Γουινέα. Αφήσαμε πίσω όλη μας την περιουσία, εκτός από μια βαλίτσα γεμάτη λεφτά κι ένα πάκο πλαστά έγγραφα. Τα τσιράκια του Κένυ μάς εντόπισαν άμεσα, όμως το σχέδιό μου ήταν τέλειο. Στη ζωή μου χρειάστηκε να κρυφτώ κάμποσες φορές. Τους αποφεύγαμε, ώσπου τελικά τους ξεφορτωθήκαμε. Στο Βερολίνο γίναμε οι Άντρε και Νύελα Ντόνερ, ένας Νοτιοαφρικανός γεωπόνος και μια πτυχιούχος νομικός από το Καμερούν με ιστορικό στη γαστρονομία, και ψάξαμε για κάποιο μαγαζί. Τη μέρα που κάναμε τα εγκαίνια, ο Νντόνγκο στο Μαλάμπο μόλις που τακτοποιούσε τα σώβρακά του στις ντουλάπες, ο δε Μαγιέ ήταν νεκρός. Όλοι όσοι γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα ήταν νεκροί».

«Εκτός από έναν».

«Εκτός από έναν».