Πώς να κρυφτείς

-10%

Λιανική τιμή: €17,04

Τιμή Bestseller: €15,34

Συγγραφέας: Μιχαλοπούλου Αμάντα

Εκδότης: Καστανιώτη

Κατηγορία: Έλληνες Συγγραφείς

ISBN: 9789600351408

Ημερομηνία έκδοσης: 22/11/2010

Αγορά

22/11

Περιγραφή

Κάπου είχα διαβάσει, στις ατέλειωτες ώρες της αεργίας μου, ένα άρθρο για τα αποδημητικά πουλιά. Όσα τύχει να χάσουν το σμήνος τους και να καταλήξουν αλλού, παραπλανημένα από τις συνθήκες, ονομάζονται «τυχαίοι επισκέπτες». (...)

Θυμάμαι ακόμα το συμπέρασμα εκείνης της έρευνας: παρά τη δραματική ιστορία των ταξιδιών και της μετανάστευσης, ακολουθούμε στις μετακινήσεις μας ένα απλό σχέδιο.

Το δικό μου σχέδιο δεν ήταν απλό.

Ή έτσι τουλάχιστον πίστευα.

Ο Στέφανος, τριανταπεντάρης δάσκαλος ελληνικών, έχει μετατεθεί στο Βερολίνο με σκοπό να λύσει το αίνιγμα των παιδικών του χρόνων: την απαγωγή του από ένα ζευγάρι Γερμανών.

Γιατί οι απαγωγείς του τον απομάκρυναν κάποτε από την πραγματική του οικογένεια;

Και γιατί ο ίδιος αισθάνεται μονίμως ξεριζωμένος;

Είναι ένας άντρας με δυο ονόματα;

Ή εξόριστος που κρύβεται κι απ' τον ίδιο του τον εαυτό;

Ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα για την αναζήτηση της αλήθειας και της ταυτότητας, της πατρίδας που είναι η γλώσσα και τα αγαπημένα πρόσωπα.

Μια περιπέτεια που διατρέχει τόπους -από τον Κορινθιακό ως το Βερολίνο και την Ταγγέρη- για να περιγράψει τελικά το πιο αναπάντεχο εσωτερικό ταξίδι.

Σελ. 368

"Πριν από μερικά χρόνια διάβασα την είδηση στα ψιλά των εφημερίδων: μια μικρή Τσιγγάνα οδηγήθηκε στο τμήμα επειδή έμοιαζε σε μια Γαλλίδα που είχε εξαφανιστεί. Εγιναν οι εξετάσεις γενετικού υλικού και η Τσιγγάνα ξαναγύρισε στον καταυλισμό της - καμία σχέση με τη Γαλλιδούλα. Αρχισα να σκέφτομαι τότε, στην αρχή παρορμητικά, ύστερα πιο συστηματικά, τι θα γινόταν αν η Τσιγγάνα ήταν πράγματι το κορίτσι που είχε χαθεί. Και τι θα σήμαινε αυτό το διαρκές ξεσπίτωμα -κυριολεκτικό και μεταφορικό- για τη μετέπειτα ζωή της. Με δυο λόγια: πώς είναι να ζεις ανάμεσα σε δυο κόσμους, δυο γλώσσες και δυο οικογένειες. Οπως το λέει και ο Τσαρλς Σίμικ σ' έναν στίχο του: «Ο ένας από τους πατεράδες μου τραγουδούσε στην μπανιέρα. Κι ο άλλος μπογιάτιζε ένα αληθινό σπουργίτι με τα χρώματα τροπικού πτηνού».

Από διάφορες πρόβες μυθιστορηματικών βίων ξεφύτρωσε τελικά ο Στέφανος, ο κεντρικός ήρωας στο Πώς να κρυφτείς. Η ιστορία του Στέφανου -η απαγωγή του σε ηλικία τεσσάρων ετών από ένα ζευγάρι Γερμανών, η παραμονή του στο Βερολίνο, ο επαναπατρισμός του στα έντεκα και η επιστροφή του ύστερα από χρόνια στη Γερμανία ως δασκάλου ελληνικών για να βρει τη λύση του γρίφου που στιγμάτισε τη ζωή του- είναι ουσιαστικά μια απόπειρα μυθοπλαστικής απάντησης στα ερωτήματα της διπλής πατρίδας, της διγλωσσίας και της συναισθηματικής εξορίας. Ερωτήματα που με βασάνιζαν κι εμένα τα τελευταία επτά χρόνια που άφησα την Ελλάδα για να ζήσω στο Βερολίνο - όχι με τους δραματικούς τρόπους του Στέφανου ενδεχομένως, αλλά στο κάτω κάτω δεν υπάρχει πήχης που να μετράει το δράμα. Το δικό μου στοίχημα ήταν να επαναδιαπραγματευτώ μυθιστορηματικά τα θέματα που μ' έκαιγαν αποφεύγοντας τη συγκαλυμμένη αυτοβιογραφία.

Στην ανάγκη μου να εκθέσω ένα μέρος της εμπειρίας μου χωρίς να αλλοιώσω ή να εκβιάσω τη φωνή των ηρώων συνάντησα δύο βασικά εμπόδια. Το πρώτο εμπόδιο ήταν η εσωστρεφής προσωπικότητα του Στέφανου και η δική μου αδυναμία να περιγράψω σε πρώτο πρόσωπο έναν ήρωα που διαρκώς κρύβει τις σκέψεις και τις επιδιώξεις του, ακόμη και από τον εαυτό του. Η κρυψίνοια του Στέφανου με οδήγησε στη λύση της πολυφωνίας: για τον ήρωά μου μιλάνε, παραδίδοντας τη σκυτάλη και τη δράση ο ένας στον άλλο, μια μαθήτρια που τον ερωτεύτηκε, η αδερφή του, ο απαγωγέας του και η σύντροφος της ζωής του. Μιλάει και ο Στέφανος - αλλά προσεκτικά και συνετά, με την ιδιαίτερη φωνή του.

Ενα άλλο ζήτημα που με προβλημάτισε ήταν το κλείσιμο του μυθιστορήματος - το τελευταίο κεφάλαιο γράφτηκε και σβήστηκε πολλές φορές. Στις πρώτες εκδοχές, αφηγήτρια του κεφαλαίου ήμουν εγώ η ίδια. Κατά τον προσφιλή μου τρόπο να εκθέτω τον συγγραφέα μέσα στο βιβλίο ενθουσιάστηκα αρχικά με το εύρημα της -«αληθινής» μέσα στη μυθοπλασία- συνάντησής μου με τον ήρωά μου, που ήταν, υποτίθεται, ο δάσκαλος ελληνικών της κόρης μου. Αδραξα την ευκαιρία να θέσω για πολλοστή φορά ζητήματα γραφής και αντικατοπτρισμών που με απασχολούσαν, αλλά που το ίδιο το μυθιστόρημα απέκλεισε. Ο Στέφανος απαίτησε τη φωνή του και έκλεισε αυτός τελικά το βιβλίο. Με αυτή την απόφαση υποχώρησε μέσα μου η ανάγκη να εξηγώ εξαντλητικά τι έγραψα και γιατί. Αφησα, ίσως για πρώτη φορά, ένα βιβλίο ολοκληρωτικά στα χέρια των ηρώων: ο Στέφανος με την οικογένειά του έμεινε στο Βερολίνο, ενώ εγώ, με τη δική μου οικογένεια, πήρα το δρόμο της επιστροφής. Περιμένοντας την έκδοση του μυθιστορήματος δεν γράφω λέξη, μόνο αφουγκράζομαι. Ο επαναπατρισμός εγκυμονεί καινούργιες αφηγήσεις - το νιώθω ήδη στους δυο πρώτους μήνες της επιστροφής μου στην Ελλάδα. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία." Αμάντα Μιχαλοπούλου "Ελευθεροτυπία"/ "Βιβλιοθήκη", τχ. 629, 13.11.2010

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Οκτώβριο του 1966. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και δημοσιογραφία στο Παρίσι, στο C.F.P.J. Από το 1990 αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Καθημερινή".

Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Ρεύματα" και τη συλλογή διηγημάτων "Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη". Ακολούθησαν πέντε μυθιστορήματα ενώ παράλληλα έχει γράψει βιβλία για την παιδική σειρά "Οικογενειακή Πινακοθήκη", παραμύθια και άλλα παιδικά βιβλία. Τα βιβλία της κυκλοφορούν στα γερμανικά από τις εκδόσεις Rotbuch. Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, σερβικά και τσέχικα.