Οδυσσέας και Μπλουζ

-10%

Λιανική τιμή: €14,91

Τιμή Bestseller: €13,42

Συγγραφέας: Φακίνου Ευγενία

Εκδότης: Καστανιώτη

Κατηγορία: Έλληνες Συγγραφείς

ISBN: 9789600351149

Ημερομηνία έκδοσης: 10/10/2010

Αγορά

10/10

Περιγραφή

Ο Οδυσσέας, εκκεντρικός συγγραφέας που ζει απομονωμένος σε μια ορεινή κοινότητα.

Η Μπλουζ, επιμελήτρια κειμένων και σκηνοθέτις ντοκιμαντέρ με κοινωνικά θέματα.

Το Τρένο των νεφών, ένα βιβλίο που περιμένει το τέλος του.

Το Κόκκινο Σπίτι του συγγραφέα. Έχει την Αίθουσα του Χρόνου, της Χαμένης Αθωότητας, της Θάλασσας και των Αυτόχειρων Συγγραφέων.

Το Χωριό, που μισεί τον Οδυσσέα και την Μπλουζ, τους θεωρεί υπαίτιους κάθε συμφοράς και εκπροσώπους του Κακού.

Ένας φόνος, μια αλεπού και δυο σκυλιά δηλητηριασμένα και κρεμασμένα στα κάγκελα του Κόκκινου Σπιτιού, μια πυρκαγιά.

Ένα βιβλίο για τον έρωτα, το θάνατο, τη μοναξιά και το φόβο για τους Διαφορετικούς. Ένα ψυχολογικό θρίλερ, μια ασυνήθιστη ιστορία σχέσεων.

Σελ. 236

Κριτικές:

"Ο τίτλος Οδυσσέας και μπλουζ είναι ελαφρώς παραπλανητι- κός. Για το «Οδυσσέας» όλα καλά, ένας εξηντάχρονος ήρωας που όλο έφευγε, όλο ταξίδευε. Ενας Οδυσσέας που ίσως να συνδέεται με τον συνονόματό του από τη Μεγάλη πράσινη. «Μπλουζ» είναι κι αυτό όνομα, μιας 30χρονης γυναίκας, της οποίας η μητέρα λάτρεψε τη Νίνα Σιμόν. Η Ευγενία Φακίνου δεν πιστεύει ότι το όνομα ενός ανθρώπου επιδρά στην προσωπικότητά του, «δεν πιστεύω σ΄ αυτά» μας λέει. Για μυθιστορηματικούς ήρωες τα πράγματα αλλάζουν. Τα ονόματα των κεντρικών χαρακτήρων του βιβλίου προδίδουν από μόνα τους ότι πρόκειται για ένα ζεύγος αντιθέσεων. «Για τον άνδρα επέλεξα ένα αεικίνητο όνομα, τη λογοτεχνική μετωνυμία της ενδοσκόπησης, της αυτογνωσίας. Για τη γυναίκα επέλεξα κάτι πιο στατικό, πιο μελαγχολικό».

Η Μπλουζ οδηγεί το αυτοκίνητό της σε κάποια ορεινή περιοχή με έλατα. Εχει αφήσει πίσω της λεμονιές και πορτοκαλιές. Πηγαίνει εκεί που οδηγούν εκατό δρόμοι, σε ένα απροσδιόριστο ελληνικό τοπίο στο βουνό, αρκετά κοντά στη θάλασσα. Τόσο κοντά ώστε αν κάποιος θέλει να βγει το βράδυ στην παραλιακή να μπορεί να το κάνει. Το χωριό στο οποίο φτάνει είναι ονειρεμένο. Μια ευλογημένη φύση, ανίκανη όμως να ημερέψει την ανθρώπινη φύση. Το πρώτο δείγμα ανθρώπινης αγριάδας βρίσκεται στην είσοδο του χωριού: μια κρεμασμένη αλεπού. Η πρώτη επαφή με τους ντόπιους είναι καθησυχαστική. Στον ξενώνα «Η λεβάντα» η υποδοχή είναι θερμή και οι ερωτήσεις αρκετά διακριτικές. Εν τούτοις είναι προφανές ότι όλοι τρώγονται να μάθουν τι γυρεύει στα βουνά μια νέα γυναίκα μόνη.

Η Μπλουζ είναι ένα μοναχικό άτομο, συνηθισμένο να δουλεύει στην οικιακή ησυχία. Είναι επιμελήτρια λογοτεχνικών βιβλίων. Είναι όμως και σκηνοθέτης ντοκυμαντέρ: έχει γυρίσει δύο ταινίες για τους αστέγους, όπου επιτρέπει να εκδηλωθεί η ευαισθησία της. «Επιτρέπει στα συναισθήματά της να εκδηλωθούν μέσα από το μάτι της κάμερας» λέει η Φακίνου. Στον ξενώνα αρχίζει μια σειρά από ψέματα. Λέει ότι πήγε εκεί για να κάνει μια μετάφραση. Στην πραγματικότητα επιδιώκει να γνωρίσει τον συγγραφέα που ζει στο μεγάλο κόκκινο σπίτι του χωριού. Ενα εντυπωσιακό κτίσμα, στις παρυφές του οικισμού, ιδανικό για τον αποσυνάγωγο της περιοχής, τον συγγραφέα που υπογράφει ως Οδυσσέας Αλεξίου, όλοι όμως τον γνωρίζουν με το πραγματικό του όνομα, Ισαάκ Κιοσέογλου. Μόνον ο δικηγόρος και ο εκδότης γνωρίζουν πως εκείνος έγραψε ένα μυθιστόρημα που τάραξε τη δεκαετία του ΄80.

Η Μπλουζ επιδιώκει να γνωρίσει τον Οδυσσέα με το δικαιολογητικό ότι θα γυρίσει ένα ντοκυμαντέρ για τη ζωή του. Στην πραγματικότητα είναι βαλτή. Την έχει στείλει ο εκδότης για να πιέσει ή να εμπνεύσει τον συγγραφέα να ολοκληρώσει το ημιτελές βιβλίο του. Είναι γραμμένο κατά τα τρία τέταρτα και μένει να βρει το τέλος της ιστορίας. Η Μπλουζ έχοντας διαβάσει το χειρόγραφο θέλει να κάνει προτάσεις. Λειτουργεί περισσότερο ως θαυμάστρια και λιγότερο ως επιμελήτρια. Ο Οδυσσέας έχει δώσει στον ήρωά του στοιχεία της δικής του προσωπικότητας ακριβώς με τον τρόπο που η Φακίνου προσδίδει σε εκείνον χαρακτηριστικά από το δικό της έργο. Αειφυγία, απροσδιόριστος ελληνικός τόπος, μαγικός ρεαλισμός. «Νομίζω ότι είναι συμπτωματικό. Δεν το επεδίωξα. Πάντοτε ο συγγραφέας δίνει στον ήρωα κομμάτια από τον εαυτό του».

Η Ευγενία Φακίνου αποδίδει σε συμπτώσεις την αρμονία που υπάρχει στο βιβλίο της. Ο χρόνος για όλους χωρίζεται σε κύκλους δεκαετιών. Ο ήρωας στο βιβλίο του Οδυσσέα μπαίνει σε ένα τρένο όπου αλλάζει βαγόνι κάθε δεκαετία. Ο ίδιος ο Οδυσσέας έχει αποσυρθεί στο κόκκινο σπίτι προ δεκαετίας. Στον ξενώνα οι γονείς της ιδιοκτήτριας σκοτώθηκαν σε τροχαίο επίσης προ δεκαετίας. Θα υπέθετε κανείς ότι αυτές οι συμπτώσεις κάπου παντρεύονται στο τέλος, για να αποκαλύψουν ένα μυστικό. Πλην όμως δεν πρόκειται ούτε για αστυνομικό βιβλίο ούτε για περιπέτεια. Η δράση είναι εσωτερική, με τα δύο άτομα να απελευθερώνονται συναισθηματικά. «Πρόκειται για δυο μοναχικούς ανθρώπους, με τη διαφορά ότι ο Οδυσσέας ορίζει τη μοναξιά του ενώ η Μπλουζ είναι έρμαιό της». Το βέβαιο είναι ότι μέσα στην ανασφάλειά τους ο ένας προσπαθεί να γοητεύσει τον άλλον. Νιώθουν την οικειότητα ως αναπόφευκτη.

Για τον ήρωά της η Φακίνου εξηγεί: «Είναι εξαιρετικά ευάλωτος και πολύ πληγωμένος. Είναι άνθρωπος που έχει ζήσει την απόρριψη από τη μητέρα του. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς βάση, που περιπλανήθηκε συλλέγοντας αντικείμενα». Τα αντικείμενα της συλλογής του είναι τοποθετημένα θεματικά, σε διαφορετικά δωμάτια του επιβλητικού σπιτιού. Ο Οδυσσέας θα ξεναγήσει την Μπλουζ, διστακτικά στην αρχή, με αγωνία στη συνέχεια. Τα αναμνηστικά του βρίσκονται περίκλειστα και τακτοποιημένα στα δωμάτια του σπιτιού. Ο εγκιβωτισμένος ήρωας συγκεντρώνει τις αναμνήσεις του και τις προστατεύει μέσα σε βαγόνια. Και οι δύο αφήνουν κλειδωμένο το παρελθόν τους και δραπετεύουν. Και τούτο συνδέεται με την ίδια τη Φακίνου: «Το “φεύγω” δεν έχει να κάνει με τον τόπο αλλά με τον τρόπο. Ημουν διαρκώς σε ένα μέρος ωσεί παρούσα, αλλιώς δεν θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα- το γράψιμο είναι για μένα μια απόδραση».

Εχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τόπος στον οποίο διαδραματίζεται το βιβλίο. Μέσα από μια εικόνα μπορεί κανείς να καταλάβει: οι ήρωες θαυμάζουν μέσα από το σπίτι τη λευκότητα του χιονιού, όμως οι ντόπιοι έρχονται απέξω για να το ποδοπατήσουν και να αφήσουν πίσω τους μια γκρίζα λάσπη. Καταλογίζουν στον μονήρη άνδρα τα πάντα, από την κακή σοδειά ως και ένα έγκλημα. Ο συγγραφέας τούς περιφρονούσε πάντοτε, οπότε οτιδήποτε κάνει το επικρίνουν. Θεωρούν δικαίωμα, αν όχι καθήκον, να τον κακολογούν και να του προσάπτουν όσα φαντάζονται ή όσα δεν συνάδουν με την ηθική τους." Λώρη Κεζά "Το Βήμα" Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Λίγα λόγια για την συγραφέα:

Η Ευγενία Φακίνου γεννήθηκε το 1945 στην Αλεξάνδρεια. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε γραφικές τέχνες και ξεναγός. Εργάστηκε για μερικά χρόνια σε περιοδικά ως γραφίστρια. Το 1976 δημιούργησε το κουκλοθέατρο «Ντενεκεδούπολη». Έχει γράψει και έχει εικονογραφήσει πολλά παιδικά βιβλία. Το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα Αστραδενή. Τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στα γερμανικά, αγγλικά, ρωσικά, ουγγρικά, δανέζικα, γαλλικά, ολλανδικά, ιταλικά και σερβικά. Το 2005 τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου – Σκάι 100,3) για το μυθιστόρημά της Η μέθοδος της Ορλεάνης και το 2008 με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων Φιλοδοξίες κήπου.