Το χιόνι του καλοκαιριού

-10%

Λιανική τιμή: €19,17

Τιμή Bestseller: €17,25

Συγγραφέας: Μάντης Α. Νίκος

Εκδότης: Καστανιώτη

Κατηγορία: Έλληνες Συγγραφείς

ISBN: 9789600350470

Ημερομηνία έκδοσης: 08/04/2010

Αγορά

08/04

Περιγραφή

Πώς νιώθει ένα παιδί όταν τα πρόσωπα της οικογένειάς του μετατρέπονται με μυστηριώδη τρόπο σε ξένους; Τι συμβαίνει όταν τα όρια ανάμεσα στο οικείο και το άγνωστο διαλύονται; Πώς μπορεί κανείς να συμβιώσει με τους μεγαλύτερους φόβους του;

Το καλοκαίρι του 1983, ο οκτάχρονος Λεωνίδας ζει σε ένα χωριό της Πελοποννήσου περιμένοντας την επιστροφή της μητέρας του, που λείπει ανεξήγητα από καιρό. Όταν εκείνη παρουσιάζεται, την ημέρα των γενεθλίων του, ο Λεωνίδας δεν την αναγνωρίζει. Δεν έχει αλλάξει μόνο η συμπεριφορά της αλλά και η όψη της. Η καχυποψία του γι' αυτήν επιτείνεται και από την ξαφνική εμφάνιση ενός αινιγματικού επισκέπτη: ενός παράξενου και απειλητικού άντρα, που παρακολουθεί τους πάντες και φαίνεται να κρύβει μεγάλα μυστικά...

Ένα βιβλίο για τη μνήμη, την αγάπη και την προδοσία, μέσα από τα μάτια τού χτες και του σήμερα. Ένα μυθιστόρημα για το βάρος των επιλογών της τρυφερής ηλικίας, για τη σκληρότητα της ενηλικίωσης και για την εξιλέωση που πάντοτε αργεί.

Σελ. 376

Κριτικές:

"Πώς μυρίζει το ελληνικό καλοκαίρι και τι γεύση έχει; Eχει το άρωμα όσων περιγράφει ο 8χρονος Λεωνίδας σε ένα χωριό της Πελοποννήσου το έτος 1983. «Το χιόνι του καλοκαιριού» είναι ένα φιλόδοξο (πρώτο) μυθιστόρημα του Νίκου Α. Μάντη. Ενα μυθιστόρημα που μιλάει για την ενηλικίωση, για τη γέφυρα προς την εφηβεία, τα βαθιά τραύματα και την πλατιά θάλασσα της Μνήμης που πηγαίνει πίσω, πριν από τη γέννηση, και απλώνεται μπροστά, μετά τον θάνατο. Ανάμεσα, είναι η ύπαρξη του Λεωνίδα, από τους πιο συμπαθητικούς ήρωες που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στην ελληνική λογοτεχνία, που περνάει το καλοκαίρι του στο χωριό, στη Δυτική Πελοπόννησο, με τον πατέρα, τη νόνα (εξαιρετικός χαρακτήρας) και με τους φίλους, μπόμπιρες, τρυφερά και σκληρά αγρίμια, με ποδήλατα και εξερευνήσεις στη φύση. Από κοντά, η Μαρισόλ, το κορίτσι-μυστήριο του ξενοδοχείου «Παλμύρα», με τη γοητευτική μητέρα και τον ξεθωριασμένο μύθο του Ισπανού πατέρα. Αλλά το δράμα του Λεωνίδα είναι η απουσία-παρουσία της μητέρας του, μιας μορφής ρευστής, καταιγιστικής μέσα στην απόσυρσή της στον κόσμο της ψυχικής αστάθειας, στην πρότερη γεωγραφική απομόνωση της ΕΣΣΔ, όπου μικρή κοπέλα γνωρίζει τον άντρα της, υπάλληλο της ελληνικής πρεσβείας στη Μόσχα.

Αυτή η μητέρα, με τις σιωπές και τις αμήχανες εξάρσεις της, με τις μεταλλάξεις της και την «προσβλητική» για τον Λεωνίδα απουσία της, μεγεθύνει μέσα του το νόημα της αγάπης, την έλλειψη, το δράμα και τον τυχοδιωκτισμό. Και ενώ ο Λεωνίδας είναι το πιο νορμάλ παιδί του κόσμου, η χαρά της νόνας και το καμάρι όλων, το παιδί από την Αθήνα με τους τρόπους του άστεως που ζει τα «πρωτόγονά» του καλοκαίρια στην εξοχή, ανοίγει μέσα του χαραμάδες για ηρωισμό και απόκλιση και περιπέτεια σε αναζήτηση ενός νέου ρήγματος.

Αλλά, όλα αυτά συμβαίνουν με μια γλύκα και μια θέρμη. Ο τρόπος που ανασταίνει τα ελληνικά καλοκαίρια ο Νίκος Μάντης, με έναν σχεδόν παγανιστικό αισθησιασμό, ο τρόπος που χτίζει τις σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά και τα πρότυπά τους, ο τρόπος που γυρίζει σε τροχιά τους δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι το μεδούλι του βιβλίου. Βρήκα πιο αδύναμα τα κομμάτια με τις σελίδες ημερολογίου της μητέρας, περισσότερο γιατί με αποσπούσαν από μια ατμόσφαιρα που δεν ήθελα να αφήσω. Το «Χιόνι του καλοκαιριού» έχει μια αρσενική ποιότητα (όσο θηλυκή αντίστοιχη είχαν τα «Ψάθινα καπέλα») όταν μιλάει για το ελληνικό θέρος, τα μεσημέρια, την εφηβεία, τη ραστώνη και το παιχνίδι. Με μιαν άλλη έννοια ανασταίνουν και το ύφος της δεκαετίας του '80. Βρήκα ότι είναι μυθιστόρημα μεγάλης εντιμότητας και καλαισθησίας. Ισως άνισο σε κάποια σημεία, αλλά συγχωρητέο γιατί ορισμένες σελίδες στέκονται πολύ ψηλά. Αξιολάτρευτος ο ήρωας, συγκινητικός και αξιομνημόνευτος. Ανάγνωσμα ποιότητος."

Νίκος Βατόπουλος, "Η Καθημερινή", 12.6.2010

" Καλοκαίρι 1983. Μέσα στον καύσωνα του Ιουλίου, σ' ένα παραθαλάσσιο χωριό της Πελοποννήσου, ο Λεωνίδας γιορτάζει τα όγδοα γενέθλιά του. Εκείνη την ώρα επιλέγει για να επιστρέψει η μητέρα του, ύστερα από ανεξήγητη απουσία ενός και πλέον χρόνου. Ή μήπως όχι; Είναι στ' αλήθεια η μητέρα του η γυναίκα αυτή που όλοι δείχνουν να αναγνωρίζουν και να δέχονται -ο πατέρας Γιάννης, η νόνα Ιουλία, οι γύρω χωριανοί- ή κάποια άλλη; Τίποτε πάνω της δεν δείχνει όμοιο με τη γυναίκα που ήξερε ο Λεωνίδας. Πώς περιμένει τώρα από εκείνον να την αγαπήσει;

Ετσι ξεκινάει Το Χιόνι του καλοκαιριού, το πρώτο μου μυθιστόρημα. Η ιδέα ήταν μέσα μου για καιρό και διεκδικούσε τα δικαιώματά της. Ηταν ένας τρόπος να αντιμετωπίσω πράγματα που με απασχολούσαν επίμονα: Πού βρίσκεται το κέντρο της αγάπης; Στην οικειότητα ή κάπου αλλού; Με ποιον τρόπο αναγνωρίζουμε τους διπλανούς μας και πώς μπορούμε να δεχτούμε το Αλλο, όταν αυτό μοιάζει να απαιτεί τα πάντα από μας; Ο Δικός μας και ο Ξένος - τι συμβαίνει όταν μπαίνουν σπίτι μας και ενδύονται τα ρούχα τής πιο αφόρητης εγγύτητας μαζί μας;

Γίνεται να χιονίσει το καλοκαίρι; Σε κάποια σπάνια σημεία της Γης λένε πως γίνεται. Οπως στην ακρότατη Σιβηρία, στη χερσόνησο των εξορίστων, εκεί απ' όπου κατάγεται ο Βίκτορ, άλλος ένας Ξένος. Ο Βίκτορ που κρύβεται στις σκιές. Ο Βίκτορ που παρακολουθεί από μακριά το σπίτι του Λεωνίδα, κάτω απ' τον δυνατό ήλιο της Αχαΐας, και που δείχνει να γνωρίζει πολλά. Να ξέρει εκείνος άραγε πού βρίσκεται η αληθινή μάνα; Κι αν ναι, ποια είναι η σχέση του μαζί της;

Υπάρχουν κι άλλοι υποψήφιοι ταξιδιώτες, ιχνευτές των μυστικών εκείνου του σημαδιακού Ιουλίου. Η Μαρισόλ, που η σκέψη της βρίσκεται διαρκώς στην Ισπανία. Η κυρία Υβόννη, που γοητεύει τους πάντες, κυλώντας με χάρη στο αναπηρικό καροτσάκι της. Ο Θωμάς, μόνιμο θύμα των σκληρών τής παρέας. Ο Μανώλης, ο «γύφτος», ο γοητευτικός αλήτης που μοιάζει να βγήκε μέσα από τις σελίδες περιοδικών κόμικς. Και πάνω απ' όλους και όλα η Μαρία, η μάνα με τα πολλά πρόσωπα, ονόματα και όψεις. (Και ζωντανά αντίγραφα ίσως; Και πόσες σκιές μπορεί να διαλύσει ένα παιδί οκτώ χρόνων, όταν ακολουθεί με την πιο μοιραία περιέργεια τα πάθη των μεγάλων;)

Η εποχή, εποχή και των δικών μου παιδικών χρόνων, ανακαλεί πολλά. Είναι η καμπή της Ελλάδας και του κόσμου, ανάμεσα στους πόλους της πολιτικής και της γεωγραφίας. Ο Παπανδρέου και ο Μπρέζνιεφ μπορούν να ιδωθούν σαν ήρωες ενός -όχι και τόσο- παιδικού παραμυθιού; Και ποια η γνώμη για όλα αυτά της Κάντυ-Κάντυ; Αραγε η νόνα Ιουλία να κατέχει το μυστικό, στις ιστορίες της για τον Ιορδάνη ποταμό πάνω στ' αστέρια; Και τι γεύση να έχει μια βανίλια υποβρύχιο, όταν την τρως διστακτικά στον ξεχαρβαλωμένο καναπέ ενός μπορντέλου;

«Η αλήθεια είναι δηλητήριο», έλεγε ένας αρχαίος βασιλιάς του Πόντου. Μια ιστορία μεταμφιέσεων και μεταναστεύσεων, μια μικρή αργοναυτική εκστρατεία που συμβαίνει μέσα μας και που τελειώνει όπως τελειώνουν όλα τα παραμύθια: με την ένωση εκείνων που είχαν μείνει χώρια για καιρό. (Μόνο που κανείς τους δεν θα μπορούσε να φανταστεί ποιον θα 'χε απέναντί του τη στιγμή εκείνη...)"

Επιμέλεια Μισέλ Φάις, "Ελευθεροτυπία"/ "Βιβλιοθήκη", τχ. 598, 9.4.2010

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Νίκος Α. Μάντης γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Το "Ψευδώνυμο" είναι το πρώτο του βιβλίο πεζογραφίας.