Κόκκινο στην πράσινη γραμμή(pocket)

-10%

Λιανική τιμή: €6,65

Τιμή Bestseller: €5,99

Συγγραφέας: Γκουρογιάννης Βασίλης

Εκδότης: Μεταίχμιο

Κατηγορία: Έλληνες Συγγραφείς

ISBN: 9789605668532

Ημερομηνία έκδοσης: 10/03/2009

Αγορά

10/03

Περιγραφή

[…]Το παλιό λεωφορείο, ένα Βόλβο εικοσαετίας, με αεροπορικό βόμβο και ξερούς τριγμούς, ξεκίνησε για μια σύντομη περιήγηση στην παλαιά Λευκωσία και αποκεί θα κατευθυνόταν προς το ξενοδοχείο Nicosia. Στην ατμόσφαιρά του πλανιόταν η αίσθηση ότι εγκατέλειπαν πίσω στη Μακεδονίτισσα τους νεκρούς συμπολεμιστές, ηττημένοι από το πάθος για μια παγωμένη μπίρα. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούσαν να τους παρηγορήσουν. Δεν γνωρίζουν αν οι νεκροί χρειάζονται παρηγοριές. Αυτό που έγινε πριν από λίγο ήταν μια βιαστική συνάντηση έπειτα από τριάντα τόσα χρόνια παλαιών φίλων, οι οποίοι δεν είχαν τίποτε πλέον να πουν πέρα από τα τυπικά και ανυπομονούσαν να χωρίσουν με εύσχημο τρόπο. Εξάλλου οι νεκροί ήταν ήδη ενήλικες: ήταν τριάντα τριών ετών νεκροί. Είχαν πια προσαρμοστεί να είναι νεκροί, ενώ ως ζωντανοί βίωσαν μόλις είκοσι πέντε χρόνια, και προφανώς τα είχαν λησμονήσει. […]

Με πρωταγωνιστές μια ομάδα βετεράνων του πολέμου στην Κύπρο το 1974, κατά την εισβολή του Αττίλα, οι οποίοι επιστρέφουν στα πεδία των μαχών τριάντα τόσα χρόνια μετά, ο Βασίλης Γκουρογιάννης στήνει ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα για τον αγνοημένο αυτό πόλεμο αλλά και για κάθε πόλεμο. Μεγάλο μέρος του μυθοπλαστικού υλικού του βιβλίου είναι βασισμένο σε μαρτυρίες ελλήνων και τούρκων βετεράνων που έλαβαν μέρος στα γεγονότα.

Σελ. 456

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Βασίλης Γκουρογιάννης γεννήθηκε το 1951 στο χωριό Γρανίτσα Ιωαννίνων. Φοίτησε στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης. Από το 1977 είναι δικηγόρος στην Αθήνα. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1985 με την ποιητική συλλογή Από φωτογραφία βουνού, η οποία κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του περιοδικού ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ. Το 1987 κυκλοφόρησε η ποιητική σύνθεση Σχόλια σε ποίηση από τις εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ. Από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ κυκλοφόρησαν το 1990 τα αφηγήματα Διηγήσεις παραφυσικών φαινομένων, το 1992 το μυθιστόρημα Το ασημόχορτο ανθίζει, το 1995 η ποιητική σύνθεση Μήδεια, μια αιρετική εκδοχή του γνωστού μύθου, και το 1999 το μυθιστόρημα Ο θίασος των Αθηναίων, το οποίο μεταφράστηκε στα ιταλικά.

Τί έγραψε ο τύπος:

Εύη Καρκίτη, CLOSE UP Ο συγγραφέας γράφει ένα υπαρξιακό, ώριμο και σημαντικό μυθιστόρημα για έναν αγνοημένο πόλεμο, εκείνο της Κύπρου του 1974, αλλά και για κάθε πόλεμο. Ο προσεκτικός τρόπος με τον οποίο χειρίζεται το δύσκολο υλικό του, καθώς και η δεξιοτεχνία του στην αφήγηση αναδεικνύουν το Κόκκινο στην πράσινη γραμμή ως ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα ελληνικά μυθιστορήματα, που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια.

Βασιλική Χρίστη, www.diavasame.gr Ωστόσο, το Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή είναι κυρίως ένα μυθιστόρημα με πλοκή που κεντρίζει συνεχώς τον αναγνώστη και κλονίζει τη βεβαιότητά του για την εξέλιξη της ιστορίας. Το ύφος είναι συχνά σκωπτικό και η χρήση του κυπριακού γλωσσικού ιδιώματος σε ορισμένα σημεία σίγουρα θα σας κάνει να χαμογελάσετε.

Λευτέρης Παπαλεοντίου, ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Κύπρου […] Πάνε πολλά χρόνια να διαβάσω ένα τόσο συγκλονιστικό σύγχρονο μυθιστόρημα, που σαφώς ξεχωρίζει από τη μάζα της εύπεπτης μυθοπλασίας που παράγεται στις μέρες μας. […] Ο Βασίλης Γκουρογιάννης κατόρθωσε να δώσει ένα μυθιστόρημα που συγκινεί και συγκλονίζει, που ερεθίζει και προβληματίζει.

Ελισάβετ Κοτζιά, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής Το μυθιστόρημα δεν παύει να είναι αξιοσύστατο για το θάρρος τού ότι αίρει την τροχοπέδη της σιωπής φέρνοντάς μας ενώπιον δύσκολων ζητημάτων. […]αποκαλύπτει δύο καίρια σημεία: πρώτον την ασυναίσθητη ελλαδική αναστολή στην εμβίωση του κυπριακού δράματος και δεύτερον τις βαθύτερες αλλαγές που έχουν σημειωθεί απέναντι στις κοινωνικές μας προτεραιότητες και τις εθνικές μας αξίες.

Λίλυ Εξαρχοπούλου, Η ΑΥΓΗ …ο Βασίλης Γκουρογιάννης αποτολμά και πάλι, με ιδιαίτερη επιτυχία, να συγγράψει ένα μυθιστόρημα για πρόσφατα γεγονότα, που άπτεται του ιστορικού μυθιστορήματος. Το σημαντικό επίτευγμα του συγγραφέα είναι η διαπεραστική ματιά και η μετουσίωση σε μυθοπλαστικό έργο μιας κριτικής αποτίμησης πτυχών του συλλογικού ελληνικού άλγους.

Κώστας Κατσουλάρης, BOOK PRESS Ο Βασίλης Γκουρογιάννης, έπειτα από μια σειρά βιβλίων που τα χαρακτήριζε μια όχι κραυγάζουσα αιρετική διάθεση, αποφασίζει και βάζει το δάχτυλο επί των τύπων των ήλων στην πληγή του κυπριακού δράματος – και μάλιστα από μια πλευρά που κανείς μέχρι σήμερα δεν τολμούσε να αγγίξει: Την ιστορία των βετεράνων Ελλήνων στρατιωτών που πολέμησαν στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια των δύο επάλληλων τουρκικών εισβολών. Φέρνει στο φως το δικό μας, ελληνικό, καλά κρυμμένο «Βιετνάμ», μαζί με όλα τα συλλογικά τραύματα ή μυθεύματα που το συνοδεύουν. Χωρίς να θέλει να υποκαταστήσει τους ιστορικούς –βαθύτερο θέμα του, άλλωστε, είναι ο παραλογισμός του πολέμου, η παραδοξότητα της ανθρώπινης κατάστασης, η ευθραυστότητα της μνήμης και της ταυτότητας–, καταφέρνει και συνθέτει ένα από τα πιο πειστικά και ολοκληρωμένα μυθιστορήματα των τελευταίων χρόνων. Μην το προσπεράσετε.

Κώστας Καρακώτιας, ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ Ο Γκουρογιάννης κατόρθωσε να υλοποιήσει στο ακέραιο την έμπνευση και τη θεματική που επέλεξε. Τιθάσευσε το αφηγηματικό του υλικό, προφανώς προϊόν έρευνας και μελέτης, και το μετασχημάτισε σε μυθοπλαστική πλοκή και ανέλιξη. Η αφήγηση εκφέρεται σε τρίτο πρόσωπο, αλλά εμπεριέχει και ενσωματώνει αρμονικά τις πρωτοπρόσωπες εξιστορήσεις των βετεράνων. Παρόλο δε που υπάρχει πληθώρα ηρώων και προσώπων, όλοι οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται και αποδίδονται εξαιρετικά πειστικά και διατηρούν την ιδιαιτερότητα και την ατομικότητά τους. Ξεχωρίζει βέβαια ο χαρακτήρας του προέδρου, ο οποίος εκτός όλων των άλλων αφηγηματικών χαρισμάτων που του προσέδωσε ο συγγραφέας είναι και υπόδειγμα ψυχαναλυτικής προσέγγισης. Η εκφραστική δύναμη, η γλωσσική ευχέρεια και η στιβαρή αφήγηση στηρίζουν απόλυτα το όλο εγχείρημα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι βέβαια ένα από τα πιο άρτια και τα πιο ενδιαφέροντα πολλαπλώς μυθιστορήματα των τελευταίων χρόνων.

Δημοσθένης Κούρτοβικ, ΤΑ ΝΕΑ (Βιβλιοδρόμιο) Με το Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή ο Γκουρογιάννης μάς έδωσε ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά μυθιστορήματα αυτής της δεκαετίας.

Μάρη Θεοδοσοπούλου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (Βιβλιοθήκη) Όλα δείχνουν πως το Κυπριακό έπεσε σε καλά μυθιστορηματικά χέρια. Αν και παρακάμπτονται θεματικά οι Εγγυήτριες Δυνάμεις και ο διεθνής παράγοντας, το πρόβλημα της Κύπρου προβάλλει σε όλες του τις διαστάσεις. Επιπροσθέτως, παρόλο που δεν υπάρχουν κύπριοι ήρωες, δίνεται μια εναργής εικόνα της σημερινής Πράσινης Γραμμής και της Λευκωσίας. Αλλά και γενικότερα, πέραν του Κυπριακού, έχουμε ένα μυθιστόρημα για τον πόλεμο και τα μεθεόρτιά του, υποστηριζόμενο από μια γλώσσα που διατηρεί τις ποιητικές καταβολές της.

Μανώλης Πιμπλής ΤΑ ΝΕΑ (Βιβλιοδρόμιο), 28-29/3/20 «Ποιος θα μιλήσει για το δικό μας Βιετνάμ;» […] Η βασική πλοκή, παρ' ότι ευρηματική, είναι μινιμαλιστική και το βάρος, στο αρκετά ογκώδες αυτό μυθιστόρημα πέφτει στην ανάδειξη του ψυχολογικού κόσμου των πρωταγωνιστών και στην περιγραφή των τραυματικών αναμνήσεων. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για βιβλίο-σταθμό για την ελληνική πεζογραφία, που δείχνει επιτέλους ξανά ικανή να σκαλίσει χαίνουσες πληγές, να τις χειριστεί με μυθιστορηματική επιδεξιότητα και να μην αρκεστεί σε επιχειρήματα-ναρκωτικά για να απαλύνει τον πόνο. Ο Βασίλης Γκουρογιάννης παρουσιάζει ανάγλυφα την ιστορία αυτών των δύο κρίσιμων μηνών γύρω από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο με μάχες αλλά και εγκλήματα πολέμου. Κυκλώνει από παντού το θέμα του, την ιστορία των φαντάρων που στιγματίστηκαν διπλά, από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και από την ήττα. Την αμοιβαία καχυποψία Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων. Γραφή με πάθος, απολαυστικό χιούμορ, ανατροπές, κωμικοτραγικά επεισόδια – ο συγγραφέας διακρίνεται για το ταλέντο του σε αυτά τα πεδία. Πολυπρισματική αφήγηση που δίνει τον λόγο τόσο στο βίωμα όσο και στον «αντικειμενικό» ιστορικό. Η πλοκή ακολουθεί την πορεία των μελών του συλλόγου βετεράνων Ελλαδιτών πολεμιστών στην Κύπρο –πηγαίνουν και στα Κατεχόμενα όπου συναντούν Τούρκους βετεράνους του ίδιου πολέμου- και ιδιαίτερα του προέδρου, για τον οποίο υπάρχει καχυποψία ως προς το αν πολέμησε ή όχι. Μια ανατροπή στο τέλος, που προετοιμάστηκε περίτεχνα, ρίχνει φως και στο μυστήριο αυτό.

Βασίλης Κ. Καλαμαράς, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 25/7/2009 Ο ελληνικός στρατός δεν είναι μόνο Λεωνίδες, Κολοκοτρώνηδες, και Δαβάκηδες […] ο Βασίλης Γκουρογιάννης αφιερώνει σ' αυτούς τους άγνωστους, συκοφαντημένους και βασανισμένους Έλληνες, που πολέμησαν εναντίον των Τούρκων εισβολέων το 1974, ένα από τα συναρπαστικότερα και πιο και πιο σημαντικά βιβλία των τελευταίων χρόνων.

Κώστας Τραχανάς, ΕΚΔΟΣΗ, 25/8/2009 Η μυθιστορηματική εκμετάλλευση του '74 στην Κύπρο χρειαζόταν μεγάλη τόλμη. Μια καυτή πατάτα στα χέρια του συγγραφέα, όμως ο Γκουρογιάννης κατάφερε να μην τον τσουρουφλίσει. Μας έδωσε ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά μυθιστορήματα της τελευταίας δεκαετίας. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για την περιπέτεια του ανθρώπου, για κάθε πόλεμο και για κάθε Κύπρο.

Ρούλα Γεωργακοπούλου, ΤΑ ΝΕΑ (Βιβλιοδρόμιο), 12-13/12/2009 Το φετινό μυθιστόρημα [του Βασίλη Γκουρογιάννη] Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή έδειξε ότι έχει όλα τα φόντα να γίνει το βιβλίο της γενιάς της μεταπολίτευσης. Μια λογοτεχνία ώριμη, σίγουρη ακόμη και στις καλοζυγισμένες αισθητικές ακροβασίες της που τολμάει να βάλει το δάχτυλο εκεί που πονάει.

Κώστας Καρακώτιας, ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Οκτώβριος 2009 Τα παιδιά ενός άγνωστου πολέμου. Ο Γκουρογιάννης φαίνεται να πιστεύει ότι ούτε η ελληνική κοινωνία είναι ακόμα ώριμη να κοιτάξει κατάματα το ζήτημα της Κύπρου και του πολέμου της. Ξύνει όμως την πληγή και θέτει το πρόβλημα. Διαπραγματεύεται μια δύσκολη και ευαίσθητη θεματική. Επιλέγει και επιτυγχάνει την αφηγηματική σύζευξη μιας ατομικής υπαρξιακής περιπέτειας με την πιο συλλογική πολεμική εμπλοκή. […] Αυτόν τον πόλεμο και τις ιδιαιτερότητές του, όπως την προδοτική αιτία του, την ανοργανωσιά του, τους αυτοσχεδιασμούς του, την ηγετική ανεπάρκεια, τις αυτοθυσίες του, αλλά και τα κλασικά του χαρακτηριστικά, όπως τη βία, τη φρίκη, τον θάνατο, την καταπάτηση των ανθρωπιστικών ιδεωδών, φέρνει στην επιφάνεια η αφήγηση. Εκθέτει βέβαια και τα αποτελέσματά του: τον ακρωτηριασμό της Κύπρου, αλλά και τον σωματικό και ψυχικό ακρωτηριασμό των ανθρώπων. Ταυτόχρονα βέβαια αναδεικνύει και τη φρίκη κάθε πολέμου και το μυθιστόρημα εντάσσεται έτσι στη μεγάλη αντιπολεμική λογοτεχνική παράδοση, συνεισφέροντας τη δική του οπτική. […] Ο Γκουρογιάννης κατόρθωσε να υλοποιήσει στο ακέραιο την έμπνευση και τη θεματική που επέλεξε. Τιθάσευσε το αφηγηματικό του υλικό, προφανώς προϊόν έρευνας και μελέτης, και το μετασχημάτισε σε μυθοπλαστική πλοκή και ανέλιξη. Η αφήγηση εκφέρεται σε τρίτο πρόσωπο, αλλά εμπεριέχει και ενσωματώνει αρμονικά τις πρωτοπρόσωπες εξιστορήσεις των βετεράνων. Παρόλο δε που υπάρχει πληθώρα ηρώων και προσώπων, όλοι οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται και αποδίδονται εξαιρετικά πειστικά και διατηρούν την ιδιαιτερότητα και την ατομικότητά τους. Ξεχωρίζει βέβαια ο χαρακτήρας του προέδρου, ο οποίος εκτός όλων των άλλων αφηγηματικών χαρισμάτων που του προσέδωσε ο συγγραφέας είναι και υπόδειγμα ψυχαναλυτικής προσέγγισης. Η εκφραστική δύναμη, η γλωσσική ευχέρεια και η στιβαρή αφήγηση στηρίζουν απόλυτα το όλο εγχείρημα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι βέβαια ένα από τα πιο άρτια και τα πιο ενδιαφέροντα πολλαπλώς μυθιστορήματα των τελευταίων χρόνων.

Ρούλα Γεωργακοπούλου, ΤΑ ΝΕΑ (Βιβλιοδρόμιο), 27/6/2009 Μιλώντας […] για βιβλία που πραγματικά αξίζουν τον κόπο βιάζομαι να ξεχωρίσω το καινούργιο μυθιστόρημα του Βασίλη Γκουρογιάννη […]. Είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον βιβλίο της περιόδου και αυτό διότι ο συγγραφέας του δεν χαζολογάει στις γνωστές πεζογραφικές γραφικότητες αλλά βάζει το πόδι του κατευθείαν στα απάτητα. Οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, Ελλαδίτες ήρωες, νεκροί του πολέμου της Κύπρου και του μαύρου 1974, επιστρέφουν στη σημερινή Λευκωσία και πιάνουν το βιβλίο της ιστορίας από την άγραφη μεριά του. Εναντίον τίνος στ' αλήθεια πολέμησαν; Εναντίον των Τούρκων ή εναντίον του Μακαρίου; Τολμηρό, μαζί και καίριο.