Λευκή ορχιδέα

-10%

Λιανική τιμή: €17,70

Τιμή Bestseller: €15,93

Συγγραφέας: Οικονόμου Καίτη

Εκδότης: Ψυχογιός

Κατηγορία: Έλληνες Συγγραφείς

ISBN: 9789604537754

Ημερομηνία έκδοσης: 10/05/2010

Αγορά

10/05

Περιγραφή

"Ήθελα να σου πάρω ένα ρολόι για να θυμάσαι κάθε ώρα και λεπτό πόσο σ'' αγαπώ". Ο Μάρκος έσυρε το δάχτυλό του στην πλατινένια αλυσίδα" Στο ρολόι αυτό βρίσκεται όλη η αγάπη μου - όλη, ακούς;". Σε μια ονειρική παραλία ανθίζουν το καλοκαίρι οι λευκές ορχιδέες της άμμου. Και στο εύφορο κτήμα δίπλα στην ακτή μεγαλώνουν τέσσερις αχώριστοι φίλοι: ο Νικηφόρος και η Έλλη, δίδυμα αδέλφια, παιδιά του κτηματία, η Φιλιώ, κόρη του θυρωρού του κτήματος, κι ο Αντώνης, γιος ενός φτωχού ψαρά. Οι ακατάλυτοι δεσμοί που τους ένωσαν από τα παιδικά τους χρόνια τούς συνοδεύουν στα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, αλλά και ως ενηλίκους, όταν η Έλλη αποφασίζει να θυσιάσει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της για να διασφαλίσει το μέλλον του αδελφού της, ενώ η Φιλιώ υποφέρει βουβά από τον χωρίς ανταπόδοση έρωτά της για τον Νικηφόρο. Αμείλικτα παιχνίδια της μοίρας και ραδιουργίες αδίστακτων ανθρώπων οδηγούν σε χωρισμούς, προδοσίες και ατυχήματα με τραγικές συνέπειες. Ωστόσο, σε κάθε σκληρή δοκιμασία υπάρχει πάντα ένα ανεκτίμητο στήριγμα: η αγάπη σε όλες τις μορφές της - ερωτική, αδελφική, φιλική, μητρική. Γιατί η αληθινή αγάπη είναι σαν τη λευκή ορχιδέα: ριζωμένη γερά στην άμμο, αψηφά τα καταστροφικά στοιχεία της φύσης και τα αδέξια ποδοπατήματα των ανθρώπων κι ανθίζει ξανά με το πρώτο φιλί της άνοιξης.

Σελ. 584

Απόσπασμα προδημοσίευσης:

Mια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας ωραίος πρίγκιπας που λεγόταν αλέξης ρωμανός. Καταγόταν από τρανή βυζαντινή γενιά και, τα παλιά τα χρόνια, οι πρόγονοί του διαφέντευαν το πλούσιο και ισχυρό δεσποτάτο της αλαρύνθου.Βέβαια, στο διάβα των αιώνων πέρασαν βάρβαροι κατακτητές, φράγκοι, ενετοί, τούρκοι, κι οι ρωμανοί έχασαν το βασίλειό τους. είχαν όμως δυνατό κύτταρο και γερές ρίζες που αντλούσαν δύναμη από τη γη τους, κι έτσι κάποιος κλάδος της οικογένειας επιβίωσε ως τις μέρες μας. τώρα το μόνο που είχε απομείνει από την παλιά τους επικράτεια ήταν ένα δασωμένο βουνό και τα κτήματα στους πρόποδες, σε μια στενή λουρίδα γης μπροστά στη θάλασσα. στην κορφή του βουνού, πνιγμένα στο λόγγο, βρίσκονταν τα χαλάσματα ενός μικρού βυζαντινού κάστρου, απ' όπου έλεγχαν τον παλιό καιρό τα θαλασσινά περάσματα οι υπερασπιστές της αλαρύνθου. Και κάτω στη θάλασσα, ανάμεσα σε αμπέλια, ελαιώνες και περιβόλια με λεμονοπορτοκαλιές, υπήρχε μια παλιά έπαυλη, η σύγχρονη έδρα της γενιάς των ρωμανών τελευταίος απόγονος της οικογένειας ήταν ο καλός μας πρίγκιπας, που είχε πάνω του όλη την αρχοντιά των βυζαντινών προγόνων του: επιβλητικό παράστημα, μαύρα μαλλιά κι αδρό πρόσωπο με ψηλό μέτωπο, μακριά ίσια μύτη και διεισδυτικά μπλε μάτια. ο αλέξης ρωμανός, ως τελευταίος άρρην απόγονος, μεγάλωσε στα πούπουλα και κανείς δεν ανησύχησε που δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για τη γη και τα κτήματα, μόνο μια παθιασμένη κλίση στη ζωγραφική. Έτσι, αφού σπούδασε στη σχολή Καλών τεχνών της αθήνας, άνοιξε τα φτερά του για το Παρίσι κι η μόνη στεναχώρια των δικών του ήταν πως θα τον ξελόγιαζαν οι σειρήνες της ξενιτιάς και θα 'μενε εκεί για πάντα. Πράγματι, ο αλέξης έζησε έξω δεκαπέντε χρόνια, μποέμ, κοσμοπολίτης και πλάνης στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης δεν είχε πάψει ποτέ να ζωγραφίζει με την ίδια παραφορά των νεανικών του χρόνων και στους καλλιτεχνικούς κύκλους όπου κινούνταν είχε κάνει όνομα για τα εκρηκτικά χρώματα και το μεσογειακό πάθος της δουλειάς του. ευρύτερα, ωστόσο, δεν είχε γίνει γνωστός. Είναι νωρίς ακόμη, έλεγε στον εαυτό του. Τι κι αν πουλούσε έργα του στη χάση και στη φέξη; ακόμη και μετά το θάνατο του πατέρα του, τα εμβάσματα που έρχονταν από την Ελλάδα κάλυπταν με το παραπάνω τον πολυδάπανο τρόπο ζωής του.Ο πλούτος της οικογένειας προερχόταν από τα πατρογονικά κτήματα. αυτά ήταν που εξασφάλιζαν την καλοπέραση του αλέξη, αν και δεν καταδέχτηκε ποτέ ν' ασχοληθεί μαζί τους.Κύρια προϊόντα τους ήταν το λάδι, τα εσπεριδοειδή και το κρασί από τ' αμπέλια τους, το περίφημο μελιτινό, που έβγαινε από μια τοπική ποικιλία σταφυλιού. Όταν πέθανε ο γερο-ρωμανός, ο αλέξης αγνόησε τις εκκλήσεις της μητέρας και της αδελφής του να γυρίσει στον τόπο του και να κάνει οικογένεια, ανέθεσε σ' έναν επιστάτη τη διαχείριση της τεράστιας κτηματικής περιουσίας που είχε κληρονομήσει και συνέχισε να ζει τη ζωή του σαν να μην άλλαξε τίποτα. τα καλοκαίρια όμως ερχόταν στην αλάρυνθο κι έμενε κάνα δυο μήνες, για «να γεμίσει τις μπαταρίες του», όπως έλεγε.

Ένα καλοκαίρι ο αλέξης πρόσεξε ότι η σοφούλα, η κόρη του δασκάλου του χωριού, είχε μεγαλώσει. τώρα τη φώναζαν σοφία κι όταν κοίταζε λοξά κάτω απ' τα βαριά της ματόκλαδα, τα μάτια της είχαν μια προαιώνια γυναικεία σοφία. Κατά τα άλλα, βέβαια, το κορίτσι ήταν μικρό κι άβγαλτο, αλλά ο κοσμογυρισμένος αλέξης, που τα είχε δει όλα και τα είχε κάνει όλα, ένιωσε να τον τραβούν σαν μαγνήτης αυτά τα μαύρα μάτια.

Έστρεψε ενστικτωδώς τις αντένες του στην ωραία σοφία κι άρχισε να παρατηρεί κάθε της κίνηση, στο χωριό και στην πόλη, στο δρόμο και στη θάλασσα, στα παραλιακά μαγαζιά τα βράδια. στα τριάντα οκτώ του χρόνια ο αλέξης ήταν ένας γοητευτικός άντρας πάνω στην ακμή του κι ήξερε πως δε θα δυσκολευόταν να κατακτήσει την άπειρη επαρχιωτοπούλα, ωστόσο ο απόηχος των χαμένων μεγαλείων των ρωμανών δεν είχε σβήσει και στην κλειστή τους κοινωνία ο κόσμος περιέβαλλε μ' εμπιστοσύνη και σεβασμό την οικογένειά του.

Μια καλοκαιρινή περιπέτεια με την αθώα σοφία θα προκαλούσε μόνιμες αρνητικές εντυπώσεις με μοναδικό αντίβαρο μια εφήμερη σαρκική ικανοποίηση, έτσι έλεγε στον εαυτό του ο αλέξης, κάπου μέσα του όμως ήξερε πως είχε πιαστεί αναπόδραστα στα βρόχια της μικρής ξωθιάς...

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Καίτη Οικονόμου, γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα ως μεταφράστρια δεκάδων βιβλίων για ενηλίκους και παιδιά, μεταξύ των οποίων και της πιο αγαπημένης σειράς παγκοσμίως με τις περιπέτειες του Χάρι Πότερ. Έχει γράψει άλλα τέσσερα μυθιστορήματα.