Το τελευταίο τσιγάρο

-10%

Λιανική τιμή: €17,70

Τιμή Bestseller: €15,93

Συγγραφέας: Μαντά Λένα

Εκδότης: Ψυχογιός

Κατηγορία: Μαντά Λένα

ISBN: 9789604537150

Ημερομηνία έκδοσης: 10/05/2010

Αγορά

10/05

Περιγραφή

Όλη η ζωή του Μιχάλη, ένα τελευταίο τσιγάρο. Ένα τελευταίο τσιγάρο χρειάστηκε πριν πάρει την απόφαση να παντρευτεί τη γυναίκα που αγάπησε κι ας ήταν τόσο νέος. Ένα τελευταίο τσιγάρο πριν προχωρήσει σ' ένα ριψοκίνδυνο επαγγελματικό βήμα που τον έφερε στην κορυφή, για να τον ρίξει σ' έναν γκρεμό χωρίς τέλος. Ένα τελευταίο τσιγάρο για να μην πηδήξει στο κενό όταν η ζωή του, η δουλειά του και η γυναίκα του έγιναν στάχτες και αποτσίγαρα... Ένα τελευταίο τσιγάρο χρειάστηκε, όταν η κόρη του πέφτει στην παγίδα μιας ύπουλης αρρώστιας. Η νευρική ανορεξία μπαίνει στη ζωή του Μιχάλη κι εκείνος είναι αποφασισμένος να μη γίνει και η κόρη του στάχτη στην πυρά της. Δίπλα του η Μαρκέλλα, φύλακας άγγελος της ζωής του και μια φιλία που μόνο στα βιβλία συναντάει κανείς... Ή μήπως όχι;

Μια ιστορία για τη ζωή ενός ανθρώπου που συναντήθηκε με τη φωτιά. Μια ιστορία για... ένα τελευταίο τσιγάρο...

Απόσπασμα βιβλίου:

Το πακέτο…

Στέφεται ο δούλος του Θεού Μιχαήλ την δούλην του Θεού Ευανθία…» Η Εύα αισθάνθηκε το αίμα ν’ ανεβαίνει στο πρόσωπό της και να την καίει από ντροπή. Σίγουρα, αν η νονά της δεν είχε εκείνο το ατύχημα πριν από τρία χρόνια, ήταν πρόθυμη να σκηνοθετήσει η ίδια ένα, αυτή τη στιγμή, με τα ίδια τραγικά αποτελέσματα. Ποτέ κανένας δεν είχε ακούσει το βαφτιστικό της μέχρι τη μέρα του γάμου της, που η εκκλησία ήταν γεμάτη από φίλους και φίλες της. Σχεδόν μπορούσε να δει τα ειρωνικά χαμόγελα κάποιων.

Δίπλα στην Εύα ο Μιχάλης. Σε κάθε γάμο, συνήθως η νύφη κλέβει την παράσταση, αλλά αυτός ο γαμπρός κατάφερε ν' αποσπάσει την προσοχή με το λαμπερό βλέμμα του, έτσι όπως ξεχείλιζε από έρωτα για την κοπέλα που γινόταν γυναίκα του εκείνη τη στιγμή. Γύρισε, την κοίταξε και της χαμογέλασε. Του φάνηκε η ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο. Είχε ξεχάσει πια τον εκνευρισμό που του προκάλεσε η πέραν του αποδεκτού καθυστέρησή της. Την περίμενε πάνω από τρία τέταρτα στα σκαλιά της εκκλησίας και όταν, τη στιγμή που τη φιλούσε, τη ρώτησε γιατί είχε αργήσει τόσο πολύ, εκείνη είχε απαντήσει εκνευρισμένη: «Μα δε βλέπεις; Παραλίγο να μην έρθω! Ηανόητη η κομμώτρια έκανε του κεφαλιού της!» Η κουμπάρα, πίσω τους, άλλαζε τα στέφανα σε λίγο θα ξεκινούσε ο Χορός του Ησαία, τα πρώτα τους βήματα στην κοινή ζωή που άρχιζε. Ο Μιχάλης είχε πάει σε τόσους γάμους και ποτέ δεν είχε καταφέρει να παρακολουθήσει κανέναν.

Συνήθως οι άντρες παρέμεναν στο προαύλιο της εκκλησίας, συζητώντας για θέματα άσχετα του μυστηρίου, ενώ οι γυναίκες είχαν πάντα υλικό για σχολιασμό μέσα στην εκκλησία, καθώς υπήρχε η νύφη, τα φορέματατων συγγενών και τόσα άλλα,προκαλώντας οχλαγωγία και τον εκνευρισμό του παπά. Τώρα όμως ήταν εκεί για πρώτη φορά και μάλιστα ο πρωταγωνιστής της περίστασης. Έπρεπε να προχωρήσει, ο ιερέας ήδη προπορευόταν με το Ευαγγέλιο στα χέρια. Στ’ αυτιά του ήρθε η εντολή της μητέρας του: «Πρόσεχε μη σας πέσουν τα στέφανα στον Ησαία!» Τελικά ήταν ό,τι πιο δύσκολο είχε κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Το νυφικό της Εύας μπερδευόταν στα πόδια του, η κουμπάρα τους καθυστερούσε, καθώς έπρεπε κι εκείνη να φροντίσει τη μακριά τουαλέτα της μαζί με το κράτημα των στεφάνων, και επιπλέον το ρύζι έπεφτε πυκνό και με δύναμη, αναγκάζοντάς τους να κλείνουν τα μάτια. Αισθάνθηκε ελαφρώς γελοίος με αυτή την κατάσταση και εν μέρει καταλάβαινε όλους τους άντρες που δε μιλούσαν ποτέ για τη συγκεκριμένη στιγμή του γάμου τους, σε αντίθεση με τις γυναίκες που αρέσκονταν να την επαναλαμβάνουν στις συζητήσεις τους.

Ένιωσε να ιδρώνει, οι ριπές από το ρύζι τον πονούσαν πια και μετρούσε τους γύρους για να δει πότε θα τελείωνε το μαρτύριο.Όταν επιτέλους σταμάτησαν και πήραν τις αρχικές θέσεις τους, έφερε το χέρι στο μέτωπό του και διαπίστωσε ότι ήταν γεμάτο από ρύζι που είχε κολλήσει στον ιδρώτα του. Η μητέρα του ήταν εκεί, έτοιμη να τον απαλλάξει και να εξαφανίσει με το μαντίλι της το γελοίο θέαμα.

Η Εύα δίπλα του συνέχιζε να είναι πανέμορφη και λαμπερή. Της χαμογέλασε και του ανταπέδωσε το χαμόγελο. Σαν να κατάλαβε το μαρτύριό του, του ψιθύρισε: «Κουράγιο, γλυκέ μου, τελειώνουμε!» Κι όμως… Μόλις άρχιζαν…

Ο Μιχάλης στα είκοσι πέντε του ήταν μόνος ύστερα από ένα μακροχρόνιο δεσμό, που όταν τελείωσε του κόστισε πολύ. Δεν ήθελε να βλέπει κανέναν, παράτησε το κατάστημα με είδη δώρων, που με τόσο κόπο είχε στήσει, και κλείστηκε στο σπίτι του. Η μητέρα του δεν ήξερε τι να κάνει. Ούτε εκείνη την άφηνε να τον πλησιάζει. Κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο, έπινε αμέτρητους καφέδες, όταν δεν το έριχνε στο ποτό.Οπατέρας του, ένας καλοκάγαθος και ήσυχος άνθρωπος, δεν μπορούσε να βοηθήσει. Δεν ήξερε κιόλας…

Η Μαρκέλλα… Αυτή μόνο μπορούσε να βοηθήσει, άλλωστε δε θα ήταν και η πρώτη φορά, ο φύλακας άγγελός του. Φίλοι από τότε που ήταν μικροί. Γνωρίστηκαν στην εφηβεία σε μια σχολική εκδρομή στη Ραφήνα. Όλοι είχαν καταφύγει σε μια παραλία, μακριά από τους καθηγητές που είχαν προτιμήσει μια ήσυχη καφετέρια. Εκείνη μόλις είχε γραφτεί στο σχολείο και δεν ήξερε κανέναν.Ακολούθησε τους υπόλοιπους και κάθισε σ’ ένα βραχάκι μόνη της. Δύο αγόρια από την τρίτη λυκείου την πλησίασαν και της πρόσφεραν τσιγάρο. Δεν το ήθελε, αλλά κάπως έπρεπε να γνωριστεί με παιδιά από το σχολείο. Οι συγκεκριμένοι δεν της άρεσαν ιδιαίτερα, ωστόσο από κάπου έπρεπε να ξεκινήσει και ένα τσιγάρο είναι μια καλή αφορμή για να ανοίξεις μια συζήτηση. Δεν είχε προσέξει τον Μιχάλη που καθόταν λίγα μέτρα πιο πέρα, εκείνος όμως είχε παρακολουθήσει τη σκηνή και, καθώς η Μαρκέλλα έκανε να πάρει το τσιγάρο που της πρόσφεραν, της έδωσε μια στο χέρι, μίλησε απότομα στους άλλους και την άρπαξε για να την απομακρύνει βιαστικά. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, αλλά αμέσως μετά η Μαρκέλλα ζήτησε εξηγήσεις. Ο Μιχάλης, αφού ζήτησε συγγνώμη για τη χειρονομία του, της εξήγησε ότι η συγκεκριμένη παρέα δεν κάπνιζε... συνηθισμένα τσιγάρα, πράγμα που έκανε τη Μαρκέλλα ν’ ανοίξει τα μάτια διάπλατα από την έκπληξη.Πέρασαν την υπόλοιπη μέρα μαζί και από κει κι έπειτα ξεκίνησε μια φιλία που δε θα μπορούσε να γίνει πιο δυνατή, ακόμη κι αν στις φλέβες τους κυλούσε το ίδιο αίμα.

Η Μαρκέλλα λοιπόν ήταν εκείνη που, όταν έμαθε για το χωρισμό, τόλμησε να μπει στο δωμάτιό του, χωρίς να χτυπήσει καν, και να τον κοιτάξει με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος. «Μπράβο! Αποφάσισες να γίνεις εκτός από βλάκας και αλκοολικός, που κάνει το ίδιο!» του πέταξε όταν τον είδε με ένα ποτήρι γεμάτο ουίσκι στο χέρι και με το αιώνιο τσιγάρο στο άλλο. Το βλέμμα του, που σηκώθηκε να συναντήσει το δικό της, ήταν γεμάτο πόνο, της έφερε δάκρυα στα μάτια, αλλά, ύστερα από τόσα χρόνια, αν είχε μάθει κάτι μαζί του ήταν ν’ αντιμετωπίζει τις κρίσεις του. Ακόμη και ο άντρας της αποδέχτηκε αυτή τη σχέση και σήκωσε τα χέρια ψηλά. Όταν ο Μιχάλης είχε πρόβλημα, τίποτα δε σταματούσε τηΜαρκέλλα απ’ το να βρεθεί κοντά του. Και ήταν αρκετά ειλικρινής για να παραδεχτεί ότι το ίδιο έκανε κι ο Μιχάλης. Όταν ο τελευταίος είχε μάθει για το δεσμό τους, έγινε η σκιά τους και, χωρίς να πει τίποτα, άγνωστο πώς, είχε καταφέρει να πληροφορηθεί ό,τι τον αφορούσε και να βεβαιωθεί ότι η αγαπημένη του φίλη δεν… κινδύνευε από τον άγνωστο που είχε εισβάλει στη ζωή της.

Τώρα ήταν η ώρα που τη χρειαζόταν πάλι...