Origin Dan Brown

-10%

Λιανική τιμή: €18,80

Τιμή Bestseller: €16,92

Συγγραφέας: Μπράουν Νταν

Εκδότης: Ψυχογιός

Κατηγορία: Αστυνομικό Μυθιστόρημα

ISBN: 9786180123265

Ημερομηνία έκδοσης: 01/12/2017

Αγορά

01/12

Περιγραφή

Origin Dan Brown

Ο Ρόμπερτ Λάνγκντον, καθηγητής συμβολολογίας και θρησκευτικής εικονογραφίας στο Χάρβαρντ, φθάνει στο υπερσύγχρονο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ στο Μπιλμπάο, προκειμένου να παρακολουθήσει μια σημαντική ανακοίνωση – πρόκειται για μια ανακάλυψη που «θα αλλάξει το πρόσωπο της επιστήμης για πάντα». Οικοδεσπότης της βραδιάς είναι ο Έντμοντ Κιρς, ένας νεαρός δισεκατομμυριούχος, του οποίου οι εντυπωσιακές, υψηλής τεχνολογίας εφευρέσεις και οι ρηξικέλευθες προβλέψεις τον έχουν αναγάγει σε προσωπικότητα παγκοσμίου φήμης. O Κιρς, που πριν από χρόνια υπήρξε ένας από τους πιο ευφυείς μαθητές του Λάνγκντον στο Χάρβαρντ, πρόκειται να φέρει στο φως μια εκπληκτική ανακάλυψη… μια ανακάλυψη που θα δώσει την απάντηση στα δύο θεμελιώδη ερωτήματα που απασχόλησαν βασανιστικά την ανθρωπότητα από τις απαρχές της μέχρι σήμερα.

Λίγο μετά την έναρξη της παρουσίασης, άψογα σχεδιασμένης από τον Έντμοντ Κιρς και τη διευθύντρια του μουσείου Άμπρα Βιδάλ, η βραδιά ξαφνικά μετατρέπεται σε χάος, συγκλονίζοντας εκατοντάδες επισκέπτες και εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο. Αντιμέτωποι με την απειλή να χαθεί για πάντα η πολύτιμη ανακάλυψη του Κιρς, ο Λάνγκντον και η Άμπρα αναγκάζονται να διαφύγουν εσπευσμένα στη Βαρκελώνη και να αποδυθούν σε έναν αγώνα δρόμου, με τον χρόνο να τους πιέζει αμείλικτα, προκειμένου να εντοπίσουν τον απόκρυφο κωδικό που θα ξεκλειδώσει το ανατρεπτικό μυστικό του Κιρς.

Κυνηγημένοι από έναν ιδεοληπτικό, επικίνδυνο εχθρό, του οποίου η γνωσιακή δύναμη φαίνεται να πηγάζει από το ίδιο το Βασιλικό Παλάτι της Μαδρίτης, οι Λάνγκντον και Άμπρα θα ανακαλύψουν τις πιο σκοτεινές πτυχές του ιστορικού και θρησκευτικού γίγνεσθαι. Σε μια αναζήτηση, διανθισμένη με μοντέρνα τέχνη και αινιγματικά σύμβολα, έχουν μόνο λίγες ώρες να φέρουν στο φως την εκπληκτική ανακάλυψη του Κιρς, αλλά και τη συνταρακτική αλήθεια για την προέλευση και τη μοίρα της ανθρωπότητας.

Η δράση του βιβλίου τοποθετείται στην Ισπανία. Η Βαρκελώνη, το Μπιλμπάο, η Μαδρίτη και η Σεβίλλη είναι οι κύριες τοποθεσίες στις οποίες διαδραματίζεται η νέα περιπέτεια του Ρόμπερτ Λάνγκντον. Όπως και στα προηγούμενα βιβλία του, οι τοποθεσίες στα μυθιστορήματα αποτελούν στοιχείο-κλειδί της πλοκής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Καθώς ο παμπάλαιος οδοντωτός σιδηρόδρομος ανηφόριζε βασανιστικά αργά την ιλιγγιώδη πλαγιά, ο Έντμοντ Κιρς παρατηρούσε την ακανόνιστη βουνοκορφή που υψωνό- ταν από πάνω του. Στο βάθος, πάνω στα απόκρημνα βράχια, το θεόρατο πέτρινο μοναστήρι έμοιαζε να κρέμεται στο κενό, λες και κάποια μαγική δύναμη το συγκρατούσε πάνω στο βάραθρο. Το συγκεκριμένο διαχρονικό ιερό στην Καταλονία μετρούσε περισσότερους από τέσσερις αιώνες αντίστασης στην ατέρμο- νη έλξη της βαρύτητας, χωρίς να ξεφεύγει στιγμή από τον αρχι- κό σκοπό του: την απομόνωση των ενοίκων του από τον σύγχρο- νο κόσμο. Η ειρωνεία είναι πως αυτοί θα μάθουν τελικά πρώτοι την αλή- θεια, αναλογίστηκε ο Κιρς, επιχειρώντας στη συνέχεια να φαντα- στεί την αντίδρασή τους. Ιστορικά, οι πλέον επικίνδυνοι άνθρω- ποι σε αυτό τον πλανήτη ήταν άνθρωποι του Θεού… ιδίως στις περιπτώσεις που οι θεοί τους απειλούνταν. Κι εγώ ετοιμάζομαι να μπουμπουνίσω μια σφηκοφωλιά. Μόλις το τρένο έφτασε στη βουνοκορφή, ο Κιρς εντόπισε μια μοναχική φιγούρα που τον περίμενε στην αποβάθρα. Εκείνος ο σκεβρωμένος σκελετός ήταν ντυμένος με το παραδοσιακό πορ- φυρό ράσο και το λευκό ημιστιχάριο των Καθολικών, ενώ στο κε- φάλι του έστεκε ένα zucchetto. Ο Κιρς αναγνώριζε τα κάτισχνα χαρακτηριστικά του οικοδεσπότη του από φωτογραφίες και αι- σθάνθηκε ένα απρόσμενο κύμα αδρεναλίνης να τον πλημμυρίζει. Ο Βαλδεσπίνο με υποδέχεται προσωπικά.

Ο επίσκοπος Αντόνιο Βαλδεσπίνο ήταν πανίσχυρος παράγοντας στην Ισπανία, καθώς δεν ήταν μόνο έμπιστος φίλος και σύμβουλος του ίδιου του Βασιλιά, αλλά και ένας από τους πλέον δυναμικούς και δραστήριους θιασώτες της διαφύλαξης των συ- ντηρητικών καθολικών αξιών και του παραδοσιακού πολιτικού πλαισίου. «Να υποθέσω πως είστε ο Έντμοντ Κιρς;» διερωτήθηκε ο Επί- σκοπος, καθώς ο Κιρς αποβιβαζόταν από το τρένο. «Ένοχος κατά το κατηγορητήριο», αποκρίθηκε ο Κιρς χαμο- γελώντας, καθώς άπλωνε το χέρι προς την αποστεωμένη παλάμη του οικοδεσπότη του. «Επίσκοπε Βαλδεσπίνο, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που κανονίσατε αυτή τη συνάντηση». «Εκτίμησα το αίτημά σας». Η φωνή του Επισκόπου ακουγόταν πιο παράξενη από ό,τι θα περίμενε ο Κιρς, καθάρια και διαπε- ραστική, σαν καμπάνα. «Σπανίζουν οι ευκαιρίες κατά τις οποίες οι άνθρωποι της επιστήμης ζητούν την άποψή μας, πόσο μάλλον ένας τόσο διακεκριμένος επιστήμονας όπως εσείς. Ακολουθή- στε με, παρακαλώ». Καθώς ο Βαλδεσπίνο προπορευόταν του Κιρς στην αποβά- θρα, ο κρύος αέρας του βουνού έκανε τα άμφια του Επισκόπου να πλαταγίζουν. «Οφείλω να ομολογήσω», είπε ο Βαλδεσπίνο, «πως δείχνε- τε διαφορετικός από ό,τι είχα φανταστεί. Περίμενα να αντικρί- σω έναν επιστήμονα, όμως βλέπω πως είστε πολύ…» Μια υποψία περιφρόνησης χρωμάτιζε το βλέμμα του, καθώς παρατηρούσε το κομψό, επώνυμο κοστούμι του καλεσμένου του και τα χειροποίη- τα παπούτσια από δέρμα στρουθοκαμήλου. «“Φίνος”, είναι η λέ- ξη που χρησιμοποιεί ο κόσμος, αν δεν απατώμαι;» Ο Κιρς χαμογέλασε ευγενικά. Ο κόσμος είχε πάψει να χρησι- μοποιεί τη λέξη «φίνος» εδώ και δεκαετίες. «Μελέτησα τον κατάλογο των επιτευγμάτων σας», σχολίασε ο Επίσκοπος, «και εξακολουθώ να μην είμαι απολύτως σίγουρος με τι ασχολείστε». «Ειδικεύομαι στη θεωρία των παιγνίων και στις προσομοιώ- σεις μέσω υπολογιστών». «Θέλετε να πείτε πως φτιάχνετε αυτά τα παιχνίδια για τα κο- μπιούτερ που παίζουν τα παιδιά;»

Ο Κιρς διαισθάνθηκε πως ο Επίσκοπος καμωνόταν τον αδαή σε μια προσπάθεια να φανεί γραφικός. Στην πραγματικότητα, όπως γνώριζε ο Κιρς, ο Βαλδεσπίνο ήταν φοβερά ενημερωμέ- νος σε θέματα τεχνολογίας και συχνά απηύθυνε προειδοποιήσεις σχετικά με τους κινδύνους της. «Όχι, Πανιερότατε, στην πραγ- ματικότητα η θεωρία των παιγνίων είναι ένα πεδίο των μαθημα- τικών το οποίο μελετά τα μοτίβα προκειμένου να καταλήξει σε προβλέψεις για το μέλλον». «Α, μάλιστα. Αν δεν απατώμαι, κάπου διάβασα ότι είχατε προ- βλέψει το ξέσπασμα μιας νομισματικής κρίσης στην Ευρώπη πριν από μερικά χρόνια, σωστά; Κι ενώ κανείς δε σας απέδωσε σημα- σία, εσείς αποτρέψατε τα χειρότερα ετοιμάζοντας ένα πρόγραμ- μα για υπολογιστές, το οποίο γλίτωσε την Ευρωπαϊκή Ένωση από τα χειρότερα. Αλήθεια, πώς το είχατε πει τότε; “Στα τριάντα τρία μου, είμαι συνομήλικος με τον Χριστό όταν κι Αυτός πραγματο- ποίησε την ανάστασή Του”». Ο Κιρς μόρφασε. «Ήταν μια ατυχής διατύπωση, Πανιερότα- τε. Ήμουν νέος». «Νέος;» Ο Επίσκοπος γέλασε πνιχτά. «Και πόσων ετών είστε τώρα… να έχετε πατήσει τα σαράντα;» «Μόλις». Ο ηλικιωμένος άντρας χαμογέλασε, ενώ ο δυνατός άνεμος συ- νέχιζε να ταλαιπωρεί το ράσο του. «Λοιπόν, υποτίθεται πως τον κόσμο θα τον κληρονομούσαν οι πράοι, όμως τελικά κατέληξε στους νέους – σε όσους έχουν έφεση στην τεχνολογία, σε εκεί- νους που προτιμούν να στρέφουν το βλέμμα τους σε οθόνες υπο- λογιστών παρά στην ίδια τους την ψυχή. Οφείλω να ομολογήσω πως ποτέ μου δεν είχα φανταστεί ότι θα είχα λόγο να συναντή- σω τον νεαρό άντρα που ηγείται αυτής της εφόδου. Ξέρετε, ορι- σμένοι σας αποκαλούν προφήτη». «Στη δική σας περίπτωση, δεν αποδείχτηκα ιδιαιτέρως πετυχη- μένος προφήτης, Πανιερότατε», απάντησε ο Κιρς. «Όταν ζήτησα να συναντηθώ κατ’ ιδίαν με εσάς και τους συναδέλφους σας, υπο- λόγισα πως η πιθανότητα να δεχτείτε δεν υπερέβαινε το 20%». «Και όπως είπα στους συναδέλφους μου, οι ευσεβείς έχουν πάντοτε κάποιο όφελος να αποκομίσουν ακούγοντας τις απόψεις εκείνων που δεν πιστεύουν. Όταν αφουγκραζόμαστε τη φω- νή του διαβόλου, μπορούμε να εκτιμήσουμε καλύτερα τη φωνή του Θεού».

Ο ηλικιωμένος άντρας χαμογέλασε. «Αστειεύομαι βε- βαίως. Συγχωρήστε μου, παρακαλώ, το γεροντικό χιούμορ μου. Καμιά φορά, δυσκολεύομαι να φιλτράρω αυτό που εννοώ». Με αυτά τα λόγια, ο επίσκοπος Βαλδεσπίνο έγνεψε προς τα εμπρός. «Οι υπόλοιποι μας περιμένουν. Από εδώ, παρακαλώ». Ο Κιρς έστρεψε το βλέμμα στον προορισμό τους, ένα κολοσ- σιαίο οχυρό καμωμένο από γκρίζα πέτρα, σκαρφαλωμένο στο χείλος μιας απόκρημνης χαράδρας, η οποία κατέληγε, εκατοντά- δες μέτρα παρακάτω, σε πυκνά δασωμένους λοφίσκους. Καθώς το ύψος τον τάραζε, ο Κιρς απέστρεψε το βλέμμα του από το χά- σμα και ακολούθησε τον Επίσκοπο κατά μήκος του ακανόνιστου μονοπατιού που διέτρεχε την πλαγιά, στρέφοντας τις σκέψεις του στη σύσκεψη που θα ακολουθούσε. Ο Κιρς είχε ζητήσει να συναντηθεί με τρεις εξέχοντες θρη- σκευτικούς ηγέτες, οι οποίοι είχαν μόλις ολοκληρώσει τη συμμε- τοχή τους σε μια σύνοδο που είχε διεξαχθεί εδώ. Το Κοινοβούλιο των Θρησκειών του Κόσμου. Αρχής γενομένης το 1893, εκατοντάδες πνευματικοί ηγέτες, προερχόμενοι από σχεδόν τριάντα θρησκείες με παγκόσμια πα- ρουσία, συγκεντρώνονταν σε διαφορετική τοποθεσία κάθε φο- ρά, ανά μερικά έτη, προκειμένου να περάσουν μία εβδομάδα επι- διδόμενοι στον διαθρησκευτικό διάλογο. Στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονταν πολλοί και διάφοροι σημαίνοντες Χριστιανοί ιερείς, Ιουδαίοι ραβίνοι και Μουσουλμάνοι μουλάδες από ολό- κληρο τον κόσμο, καθώς και Ινδουιστές πουτζάρι, Βουδιστές μπι- κού, Ζαϊνιστές, Σιχ και άλλοι. Ο δεδηλωμένος στόχος του κοινοβουλίου ήταν «η καλλιέργεια αρμονίας μεταξύ των θρησκειών του κόσμου, η οικοδόμηση γε- φυρών μεταξύ των ποικίλων μορφών πνευματικότητας και η ανά- δειξη των σημείων επαφής κάθε μορφής πίστης». Ευγενής στόχος, σκέφτηκε ο Κιρς, παρ’ ότι ο ίδιος θεωρούσε το όλο εγχείρημα ως άσκηση κενής περιεχομένου, μια ανούσια αναζήτηση τυχαίων συμπτώσεων μέσα σε όλο εκείνο το ετερόκλη- το συνονθύλευμα πανάρχαιων δοξασιών, παραμυθιών και μύθων.

Καθώς ο επίσκοπος Βαλδεσπίνο τον οδηγούσε στο μονοπάτι, ο Κιρς έριξε μια ματιά προς τα ριζά της βουνοπλαγιάς, και μια σαρδόνια σκέψη τρύπωσε στον νου του. Ο Μωυσής ανέβηκε στο όρος προκειμένου να παραλάβει τον Λόγο του Θεού… κι εγώ ανέ- βηκα σε ένα όρος για να κάνω ακριβώς το αντίθετο. Το κίνητρο του Κιρς προκειμένου να ανεβεί σε αυτό το βου- νό, όπως είχε πει στον εαυτό του, εδραζόταν σε μια ηθική υπο- χρέωση, όμως παράλληλα ήξερε πως η επίσκεψη αυτή τροφοδο- τούνταν από μια ικανή δόση ύβρης, καθώς αδημονούσε να γευτεί την ικανοποίηση που θα του πρόσφερε το να καθίσει ενώπιος ενωπίω με αυτούς τους κληρικούς και να προβλέψει την επικεί- μενη καταστροφή τους. Τελείωσε ο καιρός που καθορίζατε την αλήθεια μας. «Έριξα μια ματιά στο βιογραφικό σας», σχολίασε αιφνιδιαστι- κά ο Επίσκοπος, ρίχνοντας μια ματιά στον Κιρς. «Αν δεν απατώ- μαι, είστε απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, σωστά;» «Τις πτυχιακές σπουδές μου εκεί τις έκανα. Ναι». «Μάλιστα. Πρόσφατα, διάβασα ότι, για πρώτη φορά στην ιστο- ρία του Χάρβαρντ, οι νέοι φοιτητές στην πλειοψηφία τους συντάσ- σονται με τον αθεϊσμό και τον αγνωστικισμό, παρά με οιαδήποτε θρησκεία. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η συγκεκριμένη στατιστι- κή, κύριε Κιρς». Αυτό που μπορώ να σου πω, ήθελε να απαντήσει ο Κιρς, εί- ναι ότι οι φοιτητές μας αποδεικνύονται ολοένα και ευφυέστεροι. Ο άνεμος είχε δυναμώσει καθώς έφταναν στο παμπάλαιο, πέ- τρινο οικοδόμημα. Στο ημίφως της εισόδου του κτιρίου, η ατμό- σφαιρα ήταν βαριά από το άρωμα του θυμιάματος που καιγόταν. Οι δύο άντρες διέσχισαν έναν λαβύρινθο σκοτεινών διαδρόμων, ενώ τα μάτια του Κιρς πάσχιζαν να προσαρμοστούν, καθώς ακο- λουθούσε τον ρασοφόρο οικοδεσπότη του. Τελικά, έφτασαν μπρο- στά σε μια ασυνήθιστα μικρή, ξύλινη πόρτα. Ο Επίσκοπος χτύπη- σε, έσκυψε ελαφρά και πέρασε μέσα, γνέφοντας στον καλεσμένο του να τον ακολουθήσει. Αμήχανα, ο Κιρς διάβηκε το κατώφλι. Βρέθηκε σε έναν παραλληλόγραμμο θάλαμο, οι ψηλοί τοί- χοι του οποίου ήταν γεμάτοι παμπάλαιους, δερματόδετους τόμους. Επιπλέον βιβλιοθήκες προεκτείνονταν από τους τοίχους, σαν πλευρά, κι ανάμεσά τους διακρίνονταν καλοριφέρ από χυ- τοσίδηρο, τα οποία κουδούνιζαν και σφύριζαν, έτσι που ο χώρος ανέδιδε μια αίσθηση απόκοσμη, λες και ήταν ζωντανός. Ο Κιρς έστρεψε το βλέμμα του προς την περίτεχνη κουπαστή που περιέ- βαλλε έναν διάδρομο, ο οποίος εκτεινόταν παράλληλα με την εσωτερική πλευρά του δευτέρου ορόφου, και δεν είχε την παρα- μικρή αμφιβολία για το πού ακριβώς βρισκόταν.

Η φημισμένη βιβλιοθήκη του Μονσερά, συνειδητοποίησε, αιφ- νιδιασμένος στη σκέψη πως του είχε επιτραπεί να βρεθεί εκεί. Οι φήμες ήθελαν αυτό το άβατο να φιλοξενεί εξαιρετικά σπάνια κεί- μενα, στα οποία είχαν πρόσβαση αποκλειστικά και μόνο εκείνοι οι μοναχοί που είχαν αφιερώσει τις ζωές τους στον Θεό και ζού- σαν απόλυτα απομονωμένοι πάνω σε αυτό το βουνό. «Ζητήσατε να μιλήσουμε κάπου διακριτικά», είπε ο Επίσκο- πος. «Αυτός είναι ο πλέον προσωπικός χώρος μας. Ελάχιστοι ξέ- νοι έχουν βρεθεί εδώ». «Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας. Σας ευχαριστώ». Ο Κιρς ακολούθησε τον Επίσκοπο σε ένα μεγάλο, ξύλινο τρα- πέζι, όπου περίμεναν καθιστοί δύο ηλικιωμένοι άντρες. Ο ένας στα αριστερά έδειχνε ταλαιπωρημένος από το πέρασμα του χρό- νου, με κουρασμένο βλέμμα και απεριποίητη λευκή γενειάδα. Φορούσε ένα τσαλακωμένο μαύρο κοστούμι, λευκό πουκάμισο και τραγιάσκα. «Να σας συστήσω τον ραβίνο Γιεχούντα Κοβές», είπε ο Επί- σκοπος. «Πρόκειται για διακεκριμένο Εβραίο φιλόσοφο, ο οποίος έχει παρουσιάσει εκτενές συγγραφικό έργο γύρω από την καβα- λιστική κοσμολογία». Ο Κιρς έσκυψε πάνω από το τραπέζι και αντάλλαξε ευγενι- κά χειραψία με τον ραβίνο Κοβές. «Χαίρομαι για τη γνωριμία, κύριε», είπε ο Κιρς. «Έχω διαβάσει τα βιβλία σας με θέμα την Καμπάλα. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι τα κατάλαβα, πάντως τα διάβασα». Ο Κοβές έγνεψε καταφατικά, καλοσυνάτα, σκουπίζοντας τα θαμπά μάτια του με ένα μαντίλι. «Και από εδώ», συνέχισε ο Επίσκοπος, γνέφοντας προς τον άλλον άντρα, «έχουμε τον σεβάσμιο αλαμά Σαΐντ αλ-Φαντλ».

Ο περίφημος μελετητής του Ισλάμ σηκώθηκε και χαμογέλασε πλατιά. Ήταν βραχύσωμος, με εύθυμη όψη, η οποία έμοιαζε πα- ράταιρη με το σκούρο, διαπεραστικό βλέμμα του. Φορούσε ένα απλό, λευκό καφτάνι. «Κι εγώ, κύριε Κιρς, έχω διαβάσει τις δι- κές σας προβλέψεις γύρω από το μέλλον της ανθρωπότητας. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι συμφωνώ με αυτές, πάντως τις διάβασα». Ο Κιρς χαμογέλασε ευγενικά και αντάλλαξε χειραψία με τον άντρα. «Και ο καλεσμένος μας, ο Έντμοντ Κιρς», συνέχισε ο Επίσκο- πος, απευθυνόμενος στους δύο συναδέλφους του, «όπως γνωρίζε- τε, είναι ένας διάσημος ειδικός στην επιστήμη των υπολογιστών, τη θεωρία των παιγνίων, εφευρέτης και ένα είδος προφήτη στον τεχνολογικό κόσμο. Δεδομένων των καταβολών του, εξεπλάγην από την παράκλησή του να συναντηθεί και να μιλήσει στους τρεις μας. Επομένως, θα αφήσω τώρα τον κύριο Κιρς να μας εξηγήσει τους λόγους της επισκέψεώς του». Με αυτά τα λόγια, ο επίσκοπος Βαλδεσπίνο κάθισε ανάμεσα στους δύο συναδέλφους του, σταύρωσε τα χέρια του και έστρεψε το βλέμμα του στον Κιρς, αναμένοντας με ενδιαφέρον τη συνέ- χεια. Και οι τρεις άντρες κάθονταν απέναντί του, σαν δικαστές, έτσι που η όλη ατμόσφαιρα θύμιζε περισσότερο συνεδρίαση ιε- ροεξεταστών παρά μια φιλική συνάντηση ερευνητών.

Ο Επίσκοπος, μάλιστα, όπως συνειδητοποιούσε μόλις τώρα ο Κιρς, δεν εί- χε φροντίσει καν να υπάρχει μια καρέκλα για τον επισκέπτη. Θυμηδία παρά ταραχή ήταν το συναίσθημα που συνόδευε τον Κιρς, καθώς παρατηρούσε τους τρεις γηραλέους άντρες που κά- θονταν μπροστά του. Ώστε αυτή είναι η Αγία Τριάδα που ζήτησα να συναντήσω. Οι τρεις Μάγοι. Άφησε να μεσολαβήσουν μερικές στιγμές σιωπής, προκειμέ- νου να τους δείξει πως όλα αυτά τον άφηναν ανεπηρέαστο, και έπειτα ο Κιρς κατευθύνθηκε στο παράθυρο, από όπου ατένισε την εκπληκτική θέα που απλωνόταν μπροστά του. Ηλιόλουστα, πα- μπάλαια λιβάδια εκτείνονταν κατά μήκος της βαθιάς κοιλάδας, καταλήγοντας στις κακοτράχαλες κορυφές της οροσειράς Κολ- σερόλα. Πολλά χιλιόμετρα παραπέρα, κάπου πάνω από τη Βαλεαρική Θάλασσα, ένα απειλητικό στρώμα σύννεφων είχε αρχί- σει να συγκεντρώνεται στον ορίζοντα, προμηνύοντας καταιγίδα.