Εφτά δοκίμια για την ερμηνεία της Περουβιανής πραγματικότητας

-10%

Λιανική τιμή: €21,00

Τιμή Bestseller: €18,90

Συγγραφέας: Jose Carlos Mariategui

Εκδότης: Αγρα

Κατηγορία: Κοινωνικά

ISBN: 9603257523

Ημερομηνία έκδοσης: 29/09/2008

Αγορά

29/09

Περιγραφή

Ο Χοσέ Κάρλος Μαριάτεγκι (1894-1930) δεν είναι μόνο ο πιο σημαντικός και ο πιο ευρηματικός από τους Λατινοαμερικανούς μαρξιστές αλλά επίσης κι ένας στοχαστής που το έργο του, λόγω της δύναμής του και της πρωτοτυπίας του, έχει ένα παγκόσμιο βεληνεκές. Ο αιρετικός μαρξισμός του παρουσιάζει βαθιές συγγένειες με μερικούς από τους μεγάλους συγγραφείς του δυτικού μαρξισμού: τον Gramsci, τον Lukács ή και τον Walter Benjamin. Στην καρδιά της ετεροδοξίας του Μαριάτεγκι, της ιδιοτυπίας του μαρξιστικού φιλοσοφικού και πολιτικού του λόγου, βρίσκεται ένας πυρήνας απαράγραπτα ρομαντικός. Είτε πρόκειται για το πεδίο της φιλοσοφίας είτε για την πολιτική στρατηγική, για την κουλτούρα ή για το αγροτικό ζήτημα, για την ιστορία ή για την ηθική, το έργο του Μαριάτεγκι διαπνέεται από μια ισχυρή ρομαντική-επαναστατική πνοή που δίνει στη μαρξιστική του αντίληψη για τον κόσμο τη μοναδική της ποιότητα και την οραματική της πνευματική δύναμη.

Από το επίμετρο του MICHAEL LÖWY

Τα Εφτά δοκίμια για την ερμηνεία της περουβιανής πραγματικότητας του Χοσέ Κάρλος Μαριάτεγκι είναι ένα μοναδικό έργο μαρξιστικής φιλοσοφικής σκέψης στην ισπανική γλώσσα. Γράφτηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1920, από τον νεαρό τότε συγγραφέα-διάνοια. Η επίδραση του Μαριάτεγκι στη μαρξιστική σκέψη του δυτικού ημισφαιρίου υπήρξε τεράστια. Πέρα από τη συμμετοχή του στην ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος του Περού, η πολιτική του σκέψη επηρέασε βαθύτατα τις επαναστάσεις της Κούβας και της Νικαράγουας.

Τα Εφτά δοκίμια για την ερμηνεία της περουβιανής πραγματικότητας αποτελούν έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της λατινοαμερικανικής μαρξιστικής σκέψης. Σε αυτά ο Μαριάτεγκι αναλύει την ταξική διάρθρωση του Περού, ενώ συγχρόνως καταπιάνεται με θέματα όπως η θρησκεία και ο καθολικισμός της ισπανικής Κατάκτησης, η παιδεία και η λογοτεχνία. Το κύριο ενδιαφέρον του εστιάζεται στην καταδυνάστευση των ιθαγενών Ινδιάνων, με άλλα λόγια, των απογόνων των Ίνκας, και στην ανάγκη ύπαρξης μιας ανθρωπιστικής πολιτικής για τις καταπιεσμένες κοινοβιακές κοινότητες (αύλλου) των Ινδιάνων.

Η μοναδικότητα των δοκιμίων του Μαριάτεγκι έγκειται σε διάφορους λόγους. Οι κριτικές παρατηρήσεις του έχουν διαύγεια διατύπωσης, βάθος γνώσης της παγκόσμιας και της περουβιανής πραγματικότητας του καιρού του και καθαρότητα στόχου.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΡΗΓΑΣ ΚΑΠΠΑΤΟΣ

ΕΠΙΜΕΤΡΟ: MICHAEL LÖWY

Σελ.:400

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο José Carlos Mariátegui γεννήθηκε το 1894 στην επαρχία Μοκέγουα, στο νότιο Περού, από πατέρα ισπανικής και μητέρα ινδιάνικης καταγωγής. Σε νεαρή ηλικία τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο, με αποτέλεσμα το πόδι του να παραμείνει σε μόνιμη αγκύλωση, επιβαρύνοντας όλη την υπόλοιπη ζωή του συγγραφέα. Σε ηλικία 13 ετών έπιασε δουλειά στην εφημερίδα La Prensa, κάνοντας στην αρχή διάφορα θελήματα. Στη συνέχεια έμαθε την τέχνη του λινοτύπη και του στοιχειοθέτη. Άρχισε να δημοσιεύει άρθρα σε στήλες ποικίλου περιεχομένου ήδη από την ηλικία των 17 ετών, ενώ στη συνέχεια επικεντρώθηκε στην καλλιτεχνική και λογοτεχνική αρθρογραφία. Σε ηλικία 25 περίπου ετών συμμετείχε στην ίδρυση διαφόρων επιθεωρήσεων και εφημερίδων αριστερού προσανατολισμού, όπως η Nuestra Época και η La Razón. Οι ριζοσπαστικές απόψεις που εξέθεσε γύρω από την αναμόρφωση των πανεπιστημιακών θεσμών, το 1919, τον έφεραν σε ρήξη με τη δικτατορία του Λεγκία. Ο Μαριάτεγκι εξαναγκάστηκε να ταξιδέψει στην Ευρώπη, αρθρογραφώντας ως ανταποκριτής για την περουβιανή εφημερίδα El Tiempo. Στη γηραιά ήπειρο του δόθηκε η ευκαιρία να έρθει σε επαφή με την επαναστατική διανόηση της εποχής, ενώ στην Ιταλία γνώρισε την Anna Chiappe, από τον γάμο του με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Το 1923 επέστρεψε στο Περού, για να συνεχίσει την ιδεολογική του δράση κάτω από συχνά αντίξοες συνθήκες. Δίδαξε στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο, ενώ την ίδια εποχή άρχισε να συνεργάζεται με το αριστερό περιοδικό Claridad. Το 1924, ύστερα από μια σοβαρή κρίση υγείας, ο Μαριάτεγκι έχασε το δεξί του πόδι. Το 1926 ίδρυσε την επιθεώρηση Amauta, η οποία έμελλε να αποτελέσει βήμα για συζητήσεις πάνω στον σοσιαλισμό, τις τέχνες και τον πολιτισμό, όχι μόνο του Περού, αλλά ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής. Το 1928 συμμετείχε στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος Περού (του κατοπινού Κ.Κ. της χώρας) και εξελέγη στη θέση του Γενικού Γραμματέα. Την ίδια χρονιά εξέδωσε το μείζον έργο του Εφτά δοκίμια για την ερμηνεία της περουβιανής πραγματικότητας. Έναν χρόνο αργότερα, συμμετείχε στην ίδρυση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών του Περού και αναδείχθηκε μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Αντιιμπεριαλιστικής Ένωσης, ενός παραρτήματος της Τρίτης Διεθνούς. Ο Μαριάτεγκι άφησε την τελευταία του πνοή το 1930, ύστερα από επιπλοκές εξαιτίας της αναπηρίας του.