Σικελιανός, ο ορφικός

-10%

Λιανική τιμή: €6,06

Τιμή Bestseller: €5,45

Συγγραφέας: Τάκης Δημόπουλος

Εκδότης: Ίκαρος

Κατηγορία: Δοκίμια

ISBN: 

Ημερομηνία έκδοσης: 01/01/1981

Αγορά

01/01

Περιγραφή

Νέο παιδί 26 ετών ήταν ο Τάκης Δημόπουλος, όταν έκανε τη γνωριμία τον με τον Άγγελο Σικελιανό. Τον ιδιόρρυθμο τρόπο της γνωριμίας τους, τρόπο απόλυτα ποιητικό, περιγράφει ο Δημόπουλος στο βιβλίο του, Σικελιανός (1971). Μετά την συνάντηση εκείνη συνδέθηκαν οι δυο τους σε μια φιλία εγκάρδια και αδιάσπαστη, η οποία κράτησε ως το τέλος, ως το θάνατο του Σικελιανού. Και πέρα απ αυτόν, ως το θάνατο και του Δημόπουλου.

Ο Τάκης Δημόπουλος έζησε, όσο κανείς άλλος, από κοντά τον Μεγάλο Ποιητή επί 25 συνεχή χρόνια κι ανεδείχθη ο εγκυρότερος ερμηνευτής του. Και τούτο, όχι διότι ήταν ο επιστήθιος φίλος του, αλλά διότι ήσαν Ομοούσιοι πνευματικά και η επικοινωνία τους ήταν πάντα υψηλή, μυστική, ιερή. Φύση αισθαντική και βαθύτατα διονυσιακή ο Δημόπουλος ήταν διαποτισμένος από μια ανώτερη θρησκευτικότητα συνδυασμένη με απέραντη φιλοσοφική κατάρτιση και ελληνολατρία - όπως φαίνεται και από το υπόλοιπο συγγραφικό του έργο. Στάθηκε έτσι, μια ζωή ολόκληρη, άξιος "Νεοδωριέας συμπολεμιστής" του Σικελιανού. Δεν τον έζησε μόνο τον Ποιητή ο πατέρας μου, αλλά περισσότερο τον ένιωσε. Γι' αυτό άλλωστε και στέριωσε τόσο και ο ανθρώπινος δεσμός τους. [...]

Στα κείμενα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο τούτο (βαλμένα με σειρά όχι πάντα χρονολογική) είναι και μία μεστή επιτομή της παλαιάς ερμηνείας για το "Διθύραμβο του Ρόδου", την οποία ο Τάκης Δημόπουλος έγραψε τελευταία -με την προτροπή του Octave Merlier - για να χρησιμεύσει ως εισαγωγή στη γαλλική μετάφραση της τραγωδίας. Νομίζουμε πως το κείμενο αυτό είναι πολύτιμο, αφού το βιβλίο του 1934 έχει εξαντληθεί από δεκαετίες ήδη.

Τέλος, η μελέτη "Οι Πηγές της Δελφικής Ιδέας" αποτελεί το τελευταίο κείμενο του Τάκη Δημόπουλου, όχι μόνο για τον Σικελιανό, αλλά γενικά το τελευταίο του κείμενο πριν φύγει κι αυτός απ' τη ζωή. Τώρα πια είναι κι οι δυο τους μακριά μας. Αλλά ενωμένοι και πάλι... Ξαναγύρισαν στην αγκαλιά της Μεγάλης Μητέρας, της Άχρονης Αιωνιότητας, η οποία για λίγο μας τους είχε δανείσει στη γη, αφουγκραστές του μεγάλου ρυθμού της... (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Σελ.:120