Sum, Σαράντα ιστορίες από την άλλη ζωή

-10%

Λιανική τιμή: €11,00

Τιμή Bestseller: €9,90

Συγγραφέας: Eagleman David

Εκδότης: Οκτώ

Κατηγορία: Εσωτερική Αναζήτηση

ISBN: 9789609979818

Ημερομηνία έκδοσης: 10/11/2011

Αγορά

10/11

Περιγραφή

Τι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Και τι μας λέει αυτό για την ανθρώπινη υπόστασή μας;

Στην άλλη ζωή ίσως ανακαλύψετε ότι ο Θεός έχει μέγεθος μικροβίου και αγνοεί την ύπαρξή σας. Ή ίσως ανακαλύψετε ότι η άλλη ζωή περιλαμβάνει μόνο εκείνους τους ανθρώπους που θυμάστε. Σε κάποιες επόμενες ζωές διαμοιράζεστε σε όλες τις διαφορετικές ηλικίες σας, σε κάποιες άλλες αναδημιουργείστε με βάση τα στοιχεία της πιστωτικής σας κάρτας και σε άλλες αναγκάζεστε να ζήσετε με εκνευριστικές εκδοχές του εαυτού σας που αντιπροσωπεύουν αυτό που θα μπορούσατε να έχετε γίνει.

Σε αυτές τις εμπνευσμένες ιστορίες -συγχρόνως διασκεδαστικές, μελαγχολικές και ανησυχητικές

ο Eagleman αναποδογυρίζει τη σκακιέρα με τις παραδοσιακές απόψεις και μας προσφέρει έναν καλειδοσκοπικό φακό μέσα από τον οποίο μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας εδώ και τώρα. Οι ιστορίες του πηγάζουν από την επιστήμη και τη μυθοπλασία και προκαλούν δέος για τη μυστηριώδη ύπαρξή μας: ένα κράμα ελπίδας, αγάπης και θανάτου που τέμνει τη φύση με καινοτόμες οπτικές.

Σελ: 119

Μετάφραση: Τρισεύγενη Παπαϊωάννου

Λίγα λόγια για τον Συγγραφέα:

Ο Ντέιβιντ Μ. Ίγκλμαν ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές τον στη Βρετανική και Αμερικανική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ράις και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και το 1998 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στη Νευροεπιστήμη από το Κολέγιο Ιατρικής Μπέιλορ. Σήμερα εργάζεται στο ίδιο ίδρυμα ως διευθυντής τον Εργαστηρίου για την Αντίληψη και τη Δράση. Ο Ίγκλμαν είναι επικεφαλής της Πρωτοβουλίας τον Κολεγίου Ιατρικής Μπέιλορ για το Νόμο, τους Εγκεφάλους και τη Συμπεριφορά, οργανισμός ο οποίος επιζητά να προσδιορίσει πώς οι νέες ανακαλύψεις της νευροεπιστήμης θα αλλάξουν τους νόμους και το σύστημα του ποινικού δικαίου. Ο Ίγκλμαν έχει γράψει: "Sum: Σαράντα Ιστορίες από τις Επέκεινα Ζωές και Πλαστικότητα: Πως ο Εγκέφαλος Ανασχηματίζει τον Εαυτό του".

Απόσπασμα:

Στην άλλη ζωή ανακαλύπτεις ότι η Θεά κατανοεί τις πολυ-

πλοκότητες της ζωής. Υποχωρώντας αρχικά στην πίεση του

περιβάλλοντος, δόμησε το σύμπαν Της όπως και όλοι οι άλ-

λοι θεοί, κατηγοριοποιώντας τους ανθρώπους σύμφωνα με

ένα δυαδικό σύστημα καλών και κακών. Δεν άργησε όμως να

αντιληφθεί ότι οι άνθρωποι μπορεί να είναι καλοί σε πολλούς

τομείς και ταυτόχρονα διεφθαρμένοι και ποταποί σε άλλους.

Πώς θα έκρινε ποιος θα πήγαινε στον Παράδεισο και ποιος

στην Κόλαση; Δεν θα μπορούσε, αναλογιζόταν, ένας άνθρω-

πος να είναι καταχραστής και παρ’ όλα αυτά να συνεισφέρει

σε ευαγείς σκοπούς; Δεν θα μπορούσε μια γυναίκα να είναι

μοιχαλίδα αλλά να χαρίζει ηδονή και ασφάλεια στη ζωή δύο

αντρών; Δεν θα μπορούσε ένα παιδί να αποκαλύπτει άθελά

του μυστικά που κάνουν μια οικογένεια χίλια κομμάτια; Η

διαίρεση του πληθυσμού σε δύο κατηγορίες —καλούς και

κακούς— φαινόταν λογικότερη στα νιάτα Της, αλλά με την

πείρα οι αποφάσεις αυτές γίνονταν δυσκολότερες. Επεξερ-

γάστηκε σύνθετους τύπους για να σταθμίσει εκατοντάδες

παράγοντες και χρησιμοποίησε προγράμματα ηλεκτρονικού

υπολογιστή απ’ όπου ξετυλίχτηκαν ατελείωτες λωρίδες χαρ-

τί με αιώνιες αποφάσεις. Αλλά αυτός ο αυτοματισμός ήταν

12 SUM

μεγάλη δοκιμασία για την ευαισθησία Της. Κι όταν ο υπο-

λογιστής κατέληξε σε μια απόφαση με την οποία η ίδια δια-

φωνούσε, βρήκε την ευκαιρία να δώσει με μανία μια κλοτσιά

και να τον βγάλει από την πρίζα. Εκείνο το απόγευμα άκουγε

τα παράπονα των νεκρών από δύο εμπόλεμα κράτη. Και οι

δύο πλευρές είχαν υποφέρει, και οι δύο είχαν εύλογα παρά-

πονα, και οι δύο υποστήριζαν με σοβαρότητα το δίκιο τους.

Σκέπασε τ’ αφτιά Της κι αναστέναξε δυστυχισμένη. Ήξερε

ότι οι άνθρωποί Της ήταν πολυδιάστατοι και Της ήταν πια

αδύνατον να ζει με την άκαμπτη αρχιτεκτονική των νεανικών

επιλογών Της.

Δεν υποφέρουν όλοι οι θεοί γι’ αυτό: μπορούμε να λογιζό-

μαστε τυχεροί που στο θάνατό μας λογοδοτούμε σε μια Θεά

η οποία δείχνει τόσο μεγάλη ευαισθησία για τις πολύπλοκες

καρδιές των πλασμάτων Της.

Μήνες ολόκληρους κλαψούριζε τριγυρίζοντας στο καθι-

στικό Της στον Παράδεισο, με το κεφάλι γερμένο σαν βούρλο,

ενώ οι ουρές αναμονής πολλαπλασιάζονταν. Οι σύμβουλοί

Της Της συνιστούσαν να αναθέσει την απόφαση σε κάποιον

υφιστάμενό της, εκείνη όμως αγαπούσε τόσο πολύ τους αν-

θρώπους Της που δεν μπορούσε ν’ αφήσει τη φροντίδα τους

σε κανέναν άλλο.

Σε μια στιγμή απόγνωσης, Της πέρασε από το μυαλό

η σκέψη να τους αφήσει όλους να περιμένουν στην ουρά

επ’ αόριστον κι ας έβρισκαν τη λύση μόνοι τους. Αλλά μια

καλύτερη ιδέα φώτισε ξαφνικά το μεγαλόψυχο πνεύμα Της.

Μπορούσε άνετα να το κάνει: θα έδινε σε όλους, ως και στον

τελευταίο άνθρωπο, μια θέση στον Παράδεισο. Στο κάτω

κάτω, όλοι είχαν κάτι καλό μέσα τους: αυτό προβλεπόταν στις

προδιαγραφές σχεδιασμού. Με το νέο σχέδιό Της, ξανάγινε

ανάλαφρο το βήμα Της, το χρώμα ξαναγύρισε στα μάγου-

λά Της. Έκλεισε τις επιχειρήσεις στην Κόλαση, απέλυσε το

Διάβολο κι έφερε ως και τον τελευταίο άνθρωπο κοντά Της

στον Παράδεισο. Νεοφερμένοι ή παλιοκαραβάνες, φαύλοι

ή ενάρετοι, με το νέο σύστημα απολαμβάνουν όλοι τον ίδιο

DAVID EAGLEMAN 13

χρόνο συνομιλίας μαζί Της. Οι περισσότεροι Τη βρίσκουν

λίγο φλύαρη και υπερβολικά σχολαστική, κανείς όμως δεν

μπορεί να Την κατηγορήσει για αδιαφορία.

Η σημαντικότερη πλευρά του νέου συστήματός Της εί-

ναι ότι οι πάντες έχουν ίση μεταχείριση. Τέρμα πια το πυρ το

εξώτερο για μερικούς και η μουσική άρπας γι’ άλλους. Η άλλη

ζωή δεν σημαίνει πια ράντζα σε αντιδιαστολή με στρώματα

νερού, ωμές πατάτες σε αντιδιαστολή με σούσι, ζεστό νερό-

βρασμα σε αντιδιαστολή με σαμπάνια. Όλοι είναι αδέλφια.

Και για πρώτη φορά γίνεται πράξη μια ιδέα που ουδέποτε

καρποφόρησε στη Γη: η πραγματική ισότητα.

Οι κομμουνιστές είναι σαστισμένοι και εκνευρισμένοι,

επειδή πέτυχαν επιτέλους την τέλεια κοινωνία τους, αλλά

μόνο και μόνο με τη βοήθεια μιας Θεάς στην οποία δεν θέ-

λουν να πιστεύουν. Οι οπαδοί της αξιοκρατίας είναι αποσυ-

ντονισμένοι λόγω του ότι έχουν καθηλωθεί στον αιώνα τον

άπαντα σ’ ένα σύστημα χωρίς κίνητρα μαζί μ’ ένα ασκέρι

κομμούνια. Οι συντηρητικοί δεν έχουν απένταρους να κα-

κολογήσουν, οι φιλελεύθεροι δεν έχουν καταπιεσμένους να

προωθήσουν.

Η Θεά κάθεται λοιπόν στην άκρη του κρεβατιού Της και

κλαίει με μαύρο δάκρυ τις νύχτες, επειδή το μόνο στο οποίο

συμφωνούν οι πάντες είναι ότι ζουν στην Κόλαση.